Gdybym był krawcem czasu,
to po nocach skrycie
szyłbym dla smutnych ludzi
nowe, szczęśliwe życie.

Nowe, szczęśliwe życie
piękne jak spod igły
i trwałe tak, że miłość
nie zniszczy się nigdy.

Z jednej tkaniny wszyscy jesteśmy
co się wyciera,
strzępi przez lata.
Lecz, jeśli chcemy
te wszystkie dziury
Miłością da się załatać.

Na chłody dałbym ludziom
podszewkę nadziei
w rękawy po uśmiechu,
gdy ktoś się rozkleił.

A dzieciom w oczach których
nie migoce szczęście,
dałbym na całe życie
nowe życie zastępcze.