Gary Oldman

Urodził się jako Gary Leonard Oldman 21 marca 1958 roku w Londynie (Anglia, Wielka Brytania). Został wychowany przez matkę i dwie siostry. Jego ojciec, alkoholik, z zawodu spawacz, opuścił rodzinę, kiedy Gary miał siedem lat. W wieku 16 lat Oldman zakończył naukę w szkole średniej i rozpoczął pracę w sklepie z artykułami sportowymi. W wolnym czasie studiował literaturę, a potem aktorstwo pod kierunkiem Rogera Williamsa. Pracował w Greenwich Young People's Theatre, a po odbyciu nauki w szkole teatralnej, do której mógł uczęszczać dzięki otrzymanemu stypendium, pracował w Citizens Theatre w Glasgow. Później związał się z zespołem z londyńskiego West Endu i w 1985 roku otrzymał nagrody dla najlepszego aktora i najciekawszej nowej twarzy za rolę w sztuce "The Pope's Wedding" ("Wesele papieża").

W tym czasie wystąpił również w swoim kinowym debiucie "Remembrance" oraz w dwóch filmach telewizyjnych, spośród których wyróżnił się w "Honest, Decent & True". Pierwszym przełomem w jego karierze była rola w para-dokumencie "Sid i Nancy", opowieści o tragicznym związku artysty punk-rockowego z Nancy Spungen. Mrożąca krew w żyłach kreacja pogrążonego życiowo rockmana, którą stworzył Oldman, zebrała entuzjazm krytyki. Zupełnie różna od poprzedniej, rola pisarza, Joe Ortona, w filmie Stephena Frearsa "Nadstaw uszu", przyniosła mu nominację do nagrody dla najlepszego aktora, przyznawaną przez Brytyjską Akademię Sztuki Filmowej i Telewizyjnej. W owym roku Oldman przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, by w 1988 pokazać się w filmie Nicolasa Roega "Tor 29". Jego pierwszą rolą w dużej hollywoodzkiej produkcji była postać podejrzanego o zamach na Kennedy'ego, Lee Harveya Oswalda w filmie Olivera Stone'a "JFK"; zagrał też tytułową rolę wampira w "Drakuli" Francisa Forda Coppoli.

Oprócz ról ekscentryków, jak np. zapuszczającego dredy i próbującego udowodnić, że jest rastamanem, Drexela Spiveya w "Prawdziwym romansie", Oldman grał również bardziej konwencjonalnych bohaterów, o czym możemy się przekonać oglądając go w roli policjanta Stansfielda w filmie "Leon zawodowiec".

Jego reżyserskim debiutem był mroczny, autobiograficzny dramat o patologicznej londyńskiej rodzinie robotniczej, który zadedykował ojcu -  "Nic doustnie". Do grania ról dziwaków powrócił w "Piątym elemencie" Luca Bessona. Postać którą wykreował w filmie "Air Force One" zaowocowała kolejnymi nagrodami i nominacjami, podobnie jak rola w zrealizowanym w 2000 roku obrazie "Ukryta prawda". Kolejną ciekawą rolą Oldmana była postać Masona Vergera, oszpeconej ofiary doktora Hannibala Lectera w filmie Ridleya Scotta "Hannibal".

Kolejne lata w karierze  Oldmana były zdominowane pracą nad dwiema postaciami, Syriusza Blacka w cyklu filmów o "Harrym Potterze" oraz policjanta Gordona w obrazach z serii "Batman". W 2011 roku aktor zagrał w ekranizacji powieści Johna le Carré "Szpieg", zyskując pierwszą w swojej karierze nominację do Oscara. Później pojawił się m.in. w "Ewolucji planety małp" czy "RoboCopie". W 2017 roku aktor wcielił się w Winstona Churchilla w "Czasie mroku" Joe Wrighta, za co został uhonorowany Nagrodą Akademii, Złotym Globem oraz BAFTĄ. Trzy lata później ponownie wcielił się w autentyczną postać, tym razem Hermana Mankiewicza w obrazie Davida Finchera "Mank", co przyniosło mu trzecią nominację do Oscara - Oldman przegrał z Anthonym Hopkinsem.

Jest synem spawacza i gospodyni domowej. Dzięki własnej ciężkiej i wytrwałej pracy uzyskał stypendium, które umożliwiło mu rozpoczęcie nauki w brytyjskim Rose Bruford College, który ukończył w 1979 roku. Początki kariery Oldmana są ściśle związane z teatrem. W 1985 roku wystąpił w sztuce "The Pope's Wedding", za którą otrzymał nagrody dla najlepszego i najbardziej obiecującego aktora roku. Na dużym ekranie zadebiutował w filmie "Sid i Nancy", wcielając się w postać Sida Viciousa, punk-rockowego muzyka z zespołu Sex Pistols. Za tę rolę otrzymał nagrodę Evening Standard Film dla najlepszego debiutanta. Kolejny występ również był sukcesem. Tym razem w obrazie "Nadstaw uszu" grał rolę Joe Ortona, dramatopisarza homoseksualisty, za którą został nominowany do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmu i TV dla najlepszego aktora. Jednak światową popularność zyskał dopiero w 1992 roku występem w filmie "Drakula". Kolejne role udowadniały, że jest aktorem o bardzo dużych możliwościach. Przez krytyków zaczął być porównywany do Roberta De Niro, ponieważ podobnie jak on Oldman "zmienia" się do każdej nowej roli. Jest aktorem o silnej osobowości i temperamencie, a swoją grą potrafi całkowicie pochłonąć uwagę widza.