Gdyby Freddie poprosił mnie o napisanie jego biografii jej tytuł brzmiałby: Brzydkie Kaczątko - Historia Prawdziwa. Oglądając Finding Neverland i Charlie’go... zastanawiałam się co skłoniło twórców filmów do obsadzenia w gównej roli dziecięcej tak paskudnego chłopca. Mam świadomość, że dla wielu widzów mały Highmore był uroczym niewinnym stworzeniem z oczami lśniącymi niczym kryształy. Niestety, jego szczurzo-małpia mordka i wiecznie załzawione spojrzenie wzbudzały we mnie odrazę. Mały Freddie wydawał mi się zawsze zapłakany, zasmarkany i jakiś niedomyty. Mówiąc dobitniej, śmierdział z ekranu. Tymczasem chłopak zmienił się i wyrósł na bardzo przystojnego faceta. Patrzenie na niego (zwłaszcza ubranego w koszulę!) i słuchanie jego ciepłego męskiego głosu sprawia mi ogromną przyjemność. Szanuję go za biegłą znajomość kilku języków obcych (w tym francuskiego, dla mnie nie do opanowania). Uwiódł mnie swoją kreacją w The Good Doctor i zdecydowanie skradł moje serce rolą Normana. Czasami był biedną zagubioną myszunią, którą miałam ochotę przytulić, innym razem stawał się demonicznym Normanem, którego znam z Psychozy. Zdecydowanie bardziej wolę filmy w których gra jako dorosły i mam nadzieję, że pojawi się jeszcze w wielu produkcjach. Ogromny potencjał, świetny człowiek, doskonały aktor. Lubię go.