Wręcz wyjątkowo typowo. Co prawda ja obejrzałem sobie film z przyjemnością, ale nie da się ukryć, że to jest film, który kręci sie wokół wyjątkowo prostego, wielokrotnie powielanego schematu. Nie ma w nim nic nadzywczajnego, szczególnego, jest jedynie ładna historyjka o tym dobrym i o tych złych, o kobiecie i o forsie. Mann w swoim dorobku w każdym razie ma ciekawsze pozycje a i Stewart mu w tym względzie nie odstaje, choc przyznać trzeba, że stworzył jedną z najbardziej żywiołowych i cholerycznych postaci. To nie jest ten spokojny, siwy Pan z "Anatomii morderstwa", to nie jest Pan Hobbs, głowa rodziny, to jest bardziej ten niepewny furiat z "Nagiej ostrogi". Warto chyba jeszcze dodać, że pewnym wyróznikiem tego filmu może być krajobraz i miejsce akcji. Konkretnie chodzi mi tu o wodę - rzekę - Mississipi. Doprawdy jako miłośnik gatunku niewiele widziałem westernów, w których krajobrazie tak znacząco widnieje woda, za każdym razem jednak rewelacyjnie się w obraz wkomponowuje a i jest świetnym tłem dla pojedynków na rewolwery. W końcu woda jak to woda, płynie, przemija ... a małogdzie tak szybko życie przemijało jak na dzikim zachodzie. Zabawne też jak wiele dopuszczalnego i wygładzonego barbarzyństwa zaserwowano widzowi.