Bardzo spodobała mi się Twoja wypowiedź. Ten film wywarł podobne wrażenie i na mnie. Tak, spełniona czy nie , ale prawdziwa miłosć jest jedna na całe życie... Smutny i wstrząsający film, ale jakże wspaniała historia, właśnie TEJ miłosci. Długoo nie zapomne o tym tytule.

"Bez niej umrę" mhm.. Ten film to świetna opowieść o prawdziwej miłości. Podziwiam Pauliie za walkę. Widać jak bardzo jej zależało można by powiedzieć,że aż za bardzo. Po obejrzeniu tego filmu też się jakoś trzęsłam..brr. Naprawdę uważam film ten za bardzo dobry.

Dobił mnie nieziemsko ten film prostotą i lekkością przekazu, przez cały film stargały mną emocje bohaterów. Końcówka boska nie wyobrażam sobie innego zakończenia dla tego filmu..ciężko walczyć o taki typ uczucia jeżeli druga strona odpuściła.Widać różnicę pomiędzy uczuciem Paullie do Victorii a na odwrót. Jak obdarzanie kogoś miłością niesie za sobą niesprawiedliwości....niedogodności... no i czasem brak odwagi z drugiej strony postawić się przeciwnościom. Paullie w tym filmie pokazuje czym na prawdę jest Ta prawdziwa miłość.

Zgadzam sie calkowicie z wszystkimu tutaj napisanymi komentarzami,ten film tez wywarl na mnie ogromne wrazenie,a sam koniec filmu po prostu szok az zabraklo mi slow.Taka prawdziwa milosc naprawde zdarza sie zadko ale jesli jest to na smierc i zycie

Szkoda, że się zabiła, myślałem, że będzie walczyć. Niestety nie udało jej się, smutny film, ale bardzo dobry. Pokazuje, do czego może doprowadzić brak miłości, brak odwagi i głupota innych bigoteryjnych i obłudnych ludzi, którzy myślą że tylko miłość hetero jest najważniejsza a homo jest zła. Prawda jest taka, że miłość jest tylko jedna.

Masz racje film jest dramatyczny a koniec mie powalil na kolana ,ale milosc jest tylko jedna i niewazne kogo sie kocha ona kochala ponad wszystko,z drugiej strony w jakis sposob ja rozumiem probowala walczyla ale za szybko sie poddala.To smutne i przerazajace zarazem,niestety czesem milosc doprowadza do takich sytuacji niestety.Szkoda mi jej nie byla warta takiego bolu i tego wszystkiego co przeszla

Film genialny rzadko się takie ogląda , wciąga od pierwszych minut i wbija w fotel aż do samego końca. Moim zdaniem Victoria za szybko się poddała, była jedną z tych dla których liczy się opinia innych ludzi , choć żyjemy sami dla siebie nie dla kogoś , nie pod publikę i nie na ocenę. Poli dała z siebie wszystko a Victoria no cóż , moim zdaniem nie była warta takiej miłości. Do tego wcale jej nie ułatwiała życia spotykając się z tym Jack'em.

No, filmu nie sposób zapomnieć... ciekawe jest w nim to, że główna bohaterka, którą poznajemy na początku, tak naprawdę nie okazuje się centralną postacią, lecz właśnie Paullie. Zaskoczyło mnie jak Piper Perabo znakomicie ukazała skomplikowaną naturę tej postaci, jej dzikość i osobisty dramat spowodowany bezsilnością w walce ze schematycznym postrzeganiem intymnych relacji między dwojgiem ludzi. Jej absolutny nonkonformizm powoduje niezrozumienie i odrzucenie ze strony koleżeńskiego otoczenia. To postać samotna, ale i wolna zarazem...

Szczerze mówiąc mam zupełnie inne zdanie. Od momentu, gdy je nakryli jej postać zaczęła mnie irytować. To było smutne i żałosne.
Też byłam nastolatką i też się zakochiwałam, też myślałam, że to wielka miłość do końca życia, jednak nie popełniałam samobójstwa, gdy to się kończyło. Dla P. Tori była jedyną znaczącą osobą w życiu (zwłaszcza, że matka się na nią wypięła). Można powiedzieć, że nie miała wiele do stracenia, natomiast T. obawiała się odrzucenia ze strony rodziny, przyjaciół.
To, jak P. ciągle deklarowała swoje oddanie/uczucie było żałosne i poniżające. Miłość miłością, ale fajnie jest mieć odrobinę godności. Poza tym uważam, że trudno mówić o wielkiej miłości mając naście lat i całe życie przed sobą.
Nie chciałam nikogo obrazić, to tylko i wyłącznie moje zdanie!

Jak się kocha całym ciałem to ciężko jest myśleć rozsądne, a wręcz jest to niemożliwe, więc wątpię, że Paullie myślała o swojej godności. Zauważ, że ona nie mówiła o miłości, a ja pokazywała - przez nią popełniła samobójstwo, a to jest różnica, bo mówić można wiele rzeczy, ale z czynami jest trudniej, więc już można się łatwo domyśleć, że jak się ma taką miłość to się to wie.

Z tego, co pamiętam, to parę razy wspominała (akcja na lekcji i jej wykład o miłości, akcja chyba w bibliotece). Skoro tak się zachowywała, to na pewno nie myślała o swojej godności. Samobójstwo jako przejaw miłości, nie widzę sensu, bo to niczego nie daje poza dożywotnim poczuciem winy u T.
Zauważ, że P. nie miała nikogo ważnego w życiu. T. była jej najlepszą przyjaciółką, jedyną liczącą się osobą, a P. sama twierdziła, że nie jest lesbijką. Może to kwestia przywiązania, przyjaźni. P. chyba nigdy nie miała nikogo tak bliskiego, dodaj do tego romantycznie-dramatyczną naturę i masz wynik.
Ps. czasami jeżeli naprawdę kogoś się kocha, to należy pozwolić mu odejść.
Nadal moje zdanie. Pozdrawiam!

czy aby na pewno? Kazdy z nas przezywal rozstanie, gdyby kazdy z nas popelnil samobojstwo to ilu by zostalo a ileu z nas odnalazlo by inna rownie piekna albo i piekniejsza milosc. Film jest ladnie przedstawiony ale nei odbieralabym tego w ten sposb. Wolabym gdyby bochaterka pogodzila sie z odtraceniem jak jej nauczycielka.

Nie każda miłość jest tak potężna jak ta przedstawiona w filmie :))))))))))))))

Film nawet obejrzany po pewnym czasie drugi raz nic nie traci na oglądalności. Piper Perabo miała 25 lat a wyglądała na nastolatkę i zagrała doskonale , choć rola nie była taka łatwa. Film wzbudza dużo emocji , pokazując że miłość zbyt mocna może wyrwać się z pod kontroli z czegoś co mogło być pięknym przeżyciem , zamienia się w dramat.

Wrzuciłem clip z filmu " Zagubione " Spoiler video , na YT jakieś problemy to wstawiłem do Chińczyków.
http://v.youku.com/v_show/id_XNTcyNTY4MjQ0.html

nie mylmy odwagi z szaleństwem. poza tym samobójstwo to największy akt tchórzostwa w tym filmie.

Ma Pani w zupelnosci racje.

Oglądałam to i widziałam swoje życie, tylko nie było w nim takiej postaci jak Mouse, a ja byłam Paullie, z tym, że jeszcze żyję.

myśle, że skrajne opinie o tym filmie wynikają z faktu, że tak naprawdę wczuć się w ten obraz, przymykając oko na pewne niedociagnięcia, jest w stanie tylko osoba, która stracila kogos, kogo kochała tak, że nie potrafi żyć bez tej osoby. niektorzy potrafią sie odbic, zyc dalej i dojsc do siebie, są tacy, którzy nigdy nie są już w stanie calkiem do siebie dojsc. płeć obu osob nie ma tu najmniejszego znaczenia, bo emocje mogą byc rownie silne w jakiejkolwiek "konfiguracji". sporo osób pisze, ze P. zachowuje sie nielogicznie itd. no cóż, nie chce, zeby to zabrzmialo na zasadzie "trzeba byc takim czy takim, zeby zrozumiec ten film", ale niektore rzeczy trzeba po prostu przezyc, zeby rozpoznac w tej nielogicznej osobie siebie i wiedziec, ze takie zachowanie jest mozliwe. inni zobaczą w tym filmie naiwne romansidlo dla nastolatkow, ze smutnym zakonczeniem. osoba, ktora mimo uplywu lat wciaz mysli o jednej konkretnej osobie zanim zasnie, bedzie w stanie znalezc w tym filmie wiele z siebie.
az nie moge uwierzyc, ze cokolwiek na fw napisalem, chyba pierwszy raz.

nie które osoby kochają równie mocno jak P. i nie popełniają samobójstwa gdy ukochana osoba odejdzie, ale inaczej jest gdy ukochany/a umiera, a inaczej jak odchodzi z kimś innym..rozważcie ten fakt, film piękny.... gromcia167 mówisz ze samobójstwo jest aktem tchórzostwa, ale się kiedyś zastanowiłaś jaką trzeba mieć w ogóle odwagę by to zrobić, ludzie nie wypowiadajcie się na ten temat jak nic o tym nie wiecie, jeśli nigdy nie mieliście powodu, żeby sobie zacisnąć pętle na szyj, albo chociaż próbować to nie wypowiadajcie się na ten temat...

Ps moja przyjaciółka odebrał sobie życie w 2012 roku, i była zupełnie normalna, i dla tego nie na widzę jak takich ludzi nazywa się tchórzami, i mówi się, że nie mają odwagi stawić czoła swoim problemom, tak naprawdę nic o tym nie wiecie ( oczywiście bez urazy gromcia167 )