Bardzo mi się podoba rumuński realizm. Jest bliski i dotkliwy. Zarówno w tych filmach, które jak 'Śmierć pana Lazarescu' czy '4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni' operują bardziej surową poetyką, jak też w "komediach" - w 'California Dreamin' czy właśnie w 'Zachodzie', który mimo że od początku do końca utrzymany jest w lekkim niby tonie to jednak skrywa w sobie kilka takich obserwacji, że autentycznie może zaboleć. 'Zachód' porównuje się do kina czeskiego, sam miałem pewne skojarzenia, choć raczej tylko z tą mniej charakterystyczną, bardziej surową częścią ich kina reprezentowaną chociażby przez filmy Bohdana Slamy. Bo Rumunia to jednak nie Czechy. To co w tym przypadku zdecydowanie różne, to zupełnie inny rodzaj ironii. Ta w 'Zachodzie' nie głaszcze. Nie patrzy się tu z tą samą wyrozumiałością na ludzkie słabości i egocentryzm, jest jednak bardziej gorzko, aczkolwiek wciąż bez jednoznacznego oceniania. 'Zachód' obok tego, że jest błyskotliwym portretem młodych ludzi mierzących się z dorosłością w innym nieco kraju niż ich rodzice, bo już po zmianie ustrojowej, jest - może przede wszystkim - filmem o szczęściu, które niezależnie od tego czy państwo pozwala czy zniewala wciąż pozostaje "gdzie indziej", a w pogoni za którym najwyższą cenę nierzadko muszą zapłacić inni.