Film jest inspirowany prawdziwymi wydarzeniami, dziennikarki BBC World w Bukareszcie, Tatiany Niculescu Bran napisała książkę "Deadly Confession".
Historia młodej zakonnicy miała miejsce w 2005 roku, której przyczyną śmierci były egzorcyzmy, które przeprowadzał fałszywy ksiądz (były pracownik elektrowni, który doznał objawienia) i cztery zakonnice. Proces z roku 2007 do dnia dzisiejszego wzbudza kontrowersje wśród ateistów i wyznawców...

Miasteczko otoczone górami a na wzgórzu wznosi się klasztor żeńskich mniszek wyznania prawosławnego, przy płocie tabliczka z napisem"...To dom Boży wstęp wzbroniony innowiercom i wątpiącym..."
Mury klasztoru przekracza młoda mniszka Voichiţa i jej przyjaciółka Alina. Dziewczyny w dzieciństwie wychowywały się w sierocińcu, to miejsce związało je na zawsze, były jak siostry i bardzo się kochały...
Wybrały różne drogi życiowe jedna został mniszką i poświęciła się Bogu a druga zamieszkała w Niemczech i pracowała jako kelnerka.
Klaustrofobiczny klimat murów klasztornych otwiera przed nami niemal sielankowy obraz miłych, anielskich mniszek, które do matki przełożonej i księdza ( były trener, który doznał objawienia) zwracają się mama i tata nieoficjalnie...z dala od cywilizacji i pokus, bez prądu, bez bieżącej wody, kilka mniszek pracuje oficjalnie, wspomagają pobliski sierociniec i potrzebujących, - boska rodzina. Rodzina, to pragnienie młodej mniszki, całe życie dążyła do stabilizacji i stworzenia więzi z drugim człowiekiem. Zjawisko bliskiej więzi dostrzegamy w relacja młodej mniszki z otoczeniem klasztornym, z przełożona matka czy księdzem, tutaj miłość do Boga ociera się o cienką granicę fascynacji księdzem, która balansuje miedzy duchowością a cielesnością .
Spotkanie dwóch przyjaciółek, różnych dróg życiowych wybranych zaczyna potęgować początkową radość, z czasem pobyt w pustelni otwiera drzwi dla platonicznej miłości Aliny do mniszki, którą obrazuje scena delikatnego nacierania spirytusem ciała.
Alina to silna osobowość, która pojawiając się w klasztorze uzurpuje sobie prawo do mniszki, zaczyna ją namawiać do opuszczenia zgromadzenia, to wspólnego życia poza murami i bycia znów razem jak za czasów dzieciństwa.
Ksiądz wyczuwa intencje Aliny i zaczyna z cichą wojnę, wyeliminowanie jej z klasztoru przywróci dawny porządek i harmonię, która została zachwiana.
Voichiţa chce podjąć decyzję, szuka pomocy u Boga, prosi o wskazanie właściwej drogi...i to jest kulminacyjny moment, bóg zsyła rozwiązanie w postaci epilepsji Aliny a ksiądz widzi w tym ratunek dla swojego miejsca na ziemi w postaci - opętania. Egzorcyzmy, zabobony, ciemnota, ludzka pycha doprowadzają tragedii, w której dziewczyny znów są skazane na walkę z przeciwnościami, jednostki i bezduszność instytucji, arogancja urzędników, milicji czy pracowników szpitala.
Chaos wartości, zagubienie, samotność, podział ludzi na wierzących lub niewierzących, innowierców czy ateistów, psychologiczny obraz walki o duszę mniszki, o usunięcie z drogi Aliny, która potencjalnie zła, bo przybyła z innego świat i należy do innego świata.
Powłoka spokoju klasztornych murów jest pozorna, czujemy pulsujące ogniwa i ludzkie emocje, skrywane pragnienia, zaborczą przyjaciółkę, czterysta grzechów i beznadziejność patologicznej rzeczywistości.
Reżyser nie osądza, podaje pewne fakty i wiele niedopowiedzeń.
Świetny debiut głównych bohaterek.
Film nominowany do Oscarów 2013 w kategorii Film nieanglojęzyczny.