To jest zdecydowanie mocny i treściwy film, w którym autorzy starają się pokazać sytuacje jak najbardziej naturalistycznie. Dlatego nie ma żadnych zabaw w podchody i próby lżejszego pokazania jakiejś trudnej sytuacji bohaterów. Na ekranie zobaczymy m.in. przemoc, krew, gwałty, próby samobójcze. Reżyserka uważa, że nie ma potrzeby brania jeńców, w wyniku czego dostajemy mięsiste kino z wyrazistymi bohaterami (w większości kobietami) mającymi za sobą skomplikowane i niejednoznaczne życie, w którym nie brakowało smutku, żalu, goryczy, ale również tęsknoty, jak w przypadku głównej bohaterki Oli.

Każda osoba odbiera seanse filmowe w różny sposób. Nastolatki w wieku 15 lat mogą i często oglądają gorsze rzeczy niż te, które zostały ukazane w filmie pani Małgorzaty Imielskiej. Przez niektóre osoby to będzie film w kategoriach 16+, a inni będą uznawać konieczność sklasyfikowania tego dzieła jako film z oznaczeniami dla dorosłych. W związku z czym - jeśli nie ma do tego żadnych obostrzeń - można wybrać się na ten film z córką, ale przestrzegam, że jest tam wiele przykrych i okrutnych scen, które mogą wzbudzać różne emocje. Szczególnie wśród młodszej widowni. Ponadto dobrze byłoby porozmawiać przed i po seansie, żeby na koniec mogła wyjść z tego ciekawa i dająca do myślenia dyskusja, z której mogą płynąć jakieś refleksje.