Spodziewałam się mocnego kina o życiu współczesnych młodych ludzi i ich problemach, rozterkach. Otrzymałam dwugodzinną papkę o totalnie nijakich dwudziestolatkach (bez pasji, ambicji, celów życiowych, studiów, czegokolwiek) których życie kręci się dookoła imprez, klubów, chlania, etc. Sztuczność, nienaturalność i pretensjonalność dialogów aż biła po oczach. Młodzi ludzie raczej nie rozmawiają ze sobą na zasadzie: "Chciałbym być tą spokojną rzeką" lub "Koniuszkami nerwów odczuwam pewien niepokój". Przez beznadziejny scenariusz wszyscy bohaterowie wypadali rażąco niewiarygodnie i nie przekonująco. Gdy dodamy do tego brak jakiejkolwiek puenty, mnóstwo scen nic nie wnoszących do fabuły i podstawowe błędy operatorskie jak choćby kamerzysta odbijający się w szybie czy lustrze, wychodzi naprawdę kompletna klapa. Film tak samo pusty jak życie ukazanych w nim dwudziestolatków.