Do tego fimu nie można mieć właściwie żadnych zastrzeżeń poza właśnie tym , że brak w nim większego nacisku na napięcie i zadbania o oczekiwania tych szczególniejszych scen.
Można to było nakręcić w ten sposób żeby np. przez chwilkę (najlepiej w atmosferze ciszy) ukazać jakiś teren, później pokazać samotnego człowieka lub dwóch co pewien czas prezentować powoli wyłaniającego
się z roślinności wilkołaka, a następnie dopiero po jakiejś minucie ukazywać potwora gotowego do ataku.
Niestety zostało to wszystko przedstawione zbyt szybko i dość płytko, co psuje nieco efekt całości.
Jednak nie można odmówić temu dziełu innych mocnych atutów.
Muzyka jak na tamte czasy całkiem niezła. Aktorstwo z Lonem Chaneyem Jr. na czele znakomite. Charakteryzacja potwora jakiegoś szczególnego wrażenia nie robi, ale nie można też nic jej zarzucić. Jest ona po prostu w porządku.
Scenariusz dość ciekawy. Scenerie rewelacyjne. Mgliste tereny w lesie i w mieście przy świetle latarni miodzio !
To zdecydowanie najmocniejszy punkt tej produkcji. Klimatu tu równieź dodaje postać cyganki Malevy odgrywanej przez
Marię Ouspenskaye.
Nakręcony w czasie drugiej wojny światowej ,,The Wolf Man" nie jest perełką na miarę ,,Draculi" czy ,,Frankensteina"
z 1931-ego, ale choćby rewelacyjny, mglisty nastrój sprawia, że jak najbardziej warto po niego sięgnąć.
A teraz jak najbardziej powinno się to uczynić w celach porównawczych bo w końcu wielkimi krokami zbliża się
premiera remake'u z Benicio Del Toro i Anthony Hopkinsem w roli głównej.