Tak naprawdę to bohaterce brakuje wiary, tej wewnętrznej, która powinna prowadzić do miłości bezwarunkowej. Ona próbuje dojść do Boga "na jednej nodze", przez co jest duchowo infantylna, niedojrzała. To jest przyczyna jej rozterek i smutnego zakończenia. Z drugiej strony brakuje jej zrozumienia, wiedzy, co jest przyczyną jej dość zmaterializowanego podejścia do Boga oraz niemożności odnalezienia się w świecie. Brak równowagi na dwóch poziomach. Z drugiej strony autor nam pokazuje podobną sytuację pośród jej przyjaciół, choc może problem tam jest nieco inny, jest to problem zewnętrznej wiary i nieświadomego poddania się zbiorowym impulsom quasi-religijnym.. Innymi słowy, nie ma w nich indywidualnego pragnienia do Boga, a kieruje nimi taki zbiorowy impuls. Stąd jeden przyjaciel ma problemy z prawem, etc.
Tu autor się mniej na tym skupia, ale tak to wygląda, być może lepsze zdanie mamy o przyjacielu-teologu.
Przyjaciel-teolog posiada wiedzę, ale intelektualną, nie mistyczną, ktora wynika z realnego wewnętrznego doświadczenia. Inaczej nie zostałby tego typu "misjonarzem", a usiłował raczej przez zmianą siebie przynieść odpowiednią zmianę na świecie, dla wszystkich istot, a nie dla jakiejś grupy.