Nie wiem jaki naprawdę był Chickie i jak naprawdę wyglądała jego eskapada do Wietnamu, ale ta tutaj postać wydawała się się tak niebanalnie przerysowana, że aż niemal wiarygodna ;) Przestałem się w pewnym momencie zastanawiać nad realizmem, bo sama "melodia" tej opowieści mnie jakoś porwała. Może miałem po prostu odpowiedni nastrój, a może trafiłem na film całkiem oryginalny i do tego mimo wszystko spójny.