szczerze mowiac - nie zrozumialem go, wymeczylem sie, jednak z drugiej strony taka koncepcja jest fascynujaca i nie daje sie o sobie zapomniec. Ja tą surrealistyczną forme interpretuje tak: To co zobaczylismy na ekranie jako tzw "fabule" nie ma znaczenia. Okrzyki "Precz z wolnością" i "Niech żyją kajdany" pojawiajace sie na poczatku i koncu filmu, podsumowuja forme tego filmu - skandaliczna, nieprzystepna. Zaszokowany widz jest zniesmaczony "Widmem wolności" i zaczyna brzydzic sie wolnoscia artystyczna ktora Bunuel tak szokujaca nadinterpretuje. A takie podejscie do wolnosci, swobody obowiazuje wg rezysera tez na innych plaszczyznach zycia.