szkoda, że film nic nowego nie wnosi. pokazuje Whitney jako destrukcyjną narkomankę o fantastycznym głosie, który sama zniszczyła. tak naprawdę ogranicza się do jej małżeństwa potraktowanego powierzchownie, bądź co bądź... jedynym atutem jest muzyka, choć szkoda, że w nowym, choć niezłym wykonaniu.

fakt wokal niezły ale lepsze były by oryginalne nagrania a film i jego fabuła zaskakujący in minus Bobby ugrzeczniony do granic możliwości, problem narkotykowy spłycony do granic możliwości a całość jak by urwana w przypadkowym momencie, ciężko dopatrzeć się w tym biografii, prędzej wyglądał jak podrzędny dramacik delikatnie inspirowany życiem najwspanialszego głosu kobiecego w dziejach muzyki.

No bo Whitney byłą destrukcyjną narkomanką, nie wiem jaki problem miał Brown z używkami zanim ją poznał, czy faktycznie był aniołkiem z aureolą jak to było pokazane w filmie,ale Whitney nie nauczyła się ćpać kiedy go poznała, prawda jest taka że była już uzalezniona w wieku 16 lat i to nie Brown nauczył ją jak brać, ponoć (jesli wierzyć jej bratu-wywiad) to z bratem zaczynała swoje przygody z narkotykami. Bobby zwyczajnie dotzrymywał jej kroku w tym hobby, a póxniej gdy się rozstali kompana do ćpania znalazła w swojej własnej córce. Idealizowanie Whitney jest nie na miejscu moim zdaniem, głos to głos, była dobrą piosenkarką, nijak się to ma do tego jaka była prywatnie, myśle że można ją obarczyć winą za smierć córki.