I to jest najlepsza odpowiedź na ten film! Sama widzisz, że bez mentora, który będzie się nad tobą "znęcał" nie można zajść za daleko, jeśli chcesz dużo zyskać musisz dużo poświęcić... Ale to jest osobista decyzja każdego człowieka. Sam zmarnowałem swoją pasję i będę do końca życia za to pokutował i miał jakieś zajęcia zastępcze. Trzeba odpowiedzieć sobie na jedno ważne pytanie, czy w życiu chcemy coś osiągnąć, czy żyć jak szarak - jedno jest pójściem na skróty, a drugie najwyższą nagrodą. Większość wybiera "wielką bramę", łatwe i nic nie znaczące życie, a nieliczni decydują się poświęcić swoje małe przyjemności w drodze do wielkości i przechodzą przez ciasną bramę potu, łez i poświęceń.

Popełniasz ten sam błąd myślowy, co większość ludzi. To, że nic nie osiągnęłaś, to nie dlatego, że zabrakło nauczyciela-furiata który coś tam by z Ciebie wydobył. Ale, że nie miałaś pomysłu na swój sukces i brakło Ci siły charakteru.

Większość ludzi - zwłaszcza po obejrzeniu "Whiplash" - błędnie uważa, że taki surowy nauczyciel to dar. Źle. Bzdura. Żaden dar. Bo co z tego, że on cie tak nastraszy, że zaczniesz w końcu pracować? Przecież szkołę kiedyś skończysz i z nauczycielem sie pożegnasz. Co dalej? Będzie Ci potrzebny kolejny furiat stojący nad Toba z batem, żeby utrzymać twój poziom? A potem kolejny i jeszcze kolejny? Skąd weźmiesz tylu furiatów?

Jeśli masz talent i silę przebicia, to poradzisz sobie na rynku. A jeśli nie masz - żaden nauczyciel, ani furiat, ani lider na dłuższa metę nie pomoże.

Większość ludzi, których znam, a którzy odnieśli sukces - osiągnęli to samemu, dzięki samodyscyplinie. Nad żadnym nie stał "Fletcher", a jednak osiągnęli sukces. To dowód na to, że "Fletcher" nie jest niezbędny.

Nie.

Kwestia osiągnięcia sukcesu to nieustanne przekraczanie granic - taki nauczyciel jak Fletcher to rozumie, dlatego jest jaki jest. Ale to o czym mówisz niczym się nie różni od prostej psychologii. Pasja do tego co robisz, poświęcenie, konsekwencja, determinacja - tego nauczyciel nie da. I przykro to mówić, ale Tobie też tego zabrakło.

Dlatego uważam że Sony_West ma rację tutaj. Nawet powiem, że takich nauczycieli powinno się kasować. Ale powiedział taki tekst chyba, że najgorsze słowa to "dobra robota" - trochę prawdy tu jest. Nic tak nie motywuje jak "nie uda Ci się" ale nie można mylić tego z "jesteś do niczego". Taka subtelna różnica jak wtedy, kiedy dowódca mówi "wymaszerujecie jutro o świcie" a dobry dowódca "wymaszerujemy".

Wspaniałe jest to, że powstał film, który skłania do takich pytań, wywołuje wątpliwości, sięga do głębi, porusza. Tego typu produkcje i sposób ich zrealizowania podbudowują mnie, nabieram dzięki nim przekonania, że kinematografia ma jeszcze przed sobą przyszłość. Oby więcej takich filmów, dla nich warto żyć :)