Rodzina Berkmanów rozpada się. Ślepi, zapatrzeni w siebie rodzice wychowujący podobnych sobie synów, próbują układać sobie na nowo życie. Jest to trudne, kiedy przyzwyczajenia biorą górę. Bernard nadal pozostaje zadufanym w sobie dupkiem, który żyje przeszłą sławą i iluzją o swojej wielkości i nieomylności. Jego żona Joan odkrywa w sobie twórczy talent, lecz w dalszym ciągu pozostaje chaotyczna i niezdecydowana w swoim życiu uczuciowym. Mimo że kochają swoich synów, oboje są egocentrykami, przez co ich synowie wpadają w pułapki życia zupełnie na nie nieprzygotowani. Ich zachowanie bywa dziwaczne, na granicy normy. Zmieszani, pozbawieni przekonania i stałości i porządku rzeczy na ślepo próbują ogarnąć rzeczywistość.
“Walka żywiołów” jest rewelacyjnym portretem toksycznej rodziny, gdzie wszyscy mają jakieś grzeszki na sumieniu. Obserwujemy krótkie epizody z życia Berkmanów. Choć krótkie, są niezwykle intensywne emocjonalnie, jasne aczkolwiek wieloznaczne. Wyraźnie ukazują mechanizmy manipulacji, psychicznego nacisku.
Baumbach po znakomitym scenariusz do “Podwodnego życia ze Stevem Zissou” kontynuuje podróż w głąb zaburzonych relacji rodzinnych. Prosty, zrealizowany za naprawdę niewielkie pieniądze film udowadnia starą prawdę: najważniejszy jest pomysł. Siłą filmu jest scenariusz, mocny, intensywny i niezwykle inteligentny. Bardzo dobrze została dobrana obsada. Linney powoli acz nieubłaganie wyrasta na jedną z najciekawszych aktorek Hollywood, zaś Eisenberg niezwykle udanie oddał skomplikowaną naturę nastolatka usilnie pragnącego aprobaty ojca.
Jeśli tylko będziecie mieć okazję obejrzeć “Walkę żywiołów” skorzystajcie z okazji. Baumbach pisze naprawdę interesujące historie.