Zlutowany niemal z samych stareńkich i zużytych do cna mikroprocesorów (czytaj: fabularnych kalek i klisz) film, który mimo to ogląda się świetnie. Bo jakoś tak wciąga - zupełnie po ludzku. Oczywiście, najlepsza jest ta pierwsza część, o niemej (świetny pomysł scenariuszowy) samotności na naprawdę wielkim śmietnisku, a najsłabiej robi się wtedy, kiedy do akcji włączają się ludzie. Ale może nie oczekujmy zbyt wiele, w końcu to jednak nie Tarkowski. W warstwie czysto realizacyjnej - animacja prezentuje się naprawdę nieźle, jest parę dość zaskakujących ujęć. Do tego trochę odwołań do klasyki kina i już mamy produkt stosunkowo wysokiej jakości. A chyba o to właśnie chodziło. Nie bądźmy też zbyt drobiazgowi, film po prostu się udał. Dobra zabawa z ekologicznym podtekstem.
A, jeszcze jedno: moim ulubionym bohaterem tej opowieści jest zdecydowanie iście obsesyjny robot sprzątający, który podąża śladami Wall.e'ego - dosłownie. Uparciuszek.