Pewnie na Islandii - najpierw piszą scenariusz:), później scenarzysta dogaduje się z reżyserem i producentem, a dopiero później myślą nad aktorami:).
W Polsce najpierw zbiera się czereda aktorów i wspólnie myślą, co stworzyć:), a później przekonują jakiegoś bubka z pieniędzmi, że warto w to zainwestować, a scenariusza nikt już nie pisze:).

Dziękuję za polecenie tego filmu:) - muszę jakoś go obejrzeć:).

Haha... :) No tak, takim drobiazgiem jak scenariusz zwykle się w Polsce nikt nie przejmuje. Ale Islandia mi jakoś odstaje na plus również w porównaniu do innych krajów Europy. Może to przekłamanie statystyczne - dużo tych filmów nie ma i może akurat przypadkiem trafiałem na te dobre?

Dzięki za odzew - fajnie wiedzieć, że się moje stukanie w klawisze komuś przydało. W kwestii gdzie obejrzeć niestety nie pomogę. Widziałem w ramach pokazów festiwalowych online i tam już nie jest dostępny. Film jest o dziwo polską koprodukcją - operatorka jest Polką i PISF chyba sypnął kasiorką - więc może będzie w polskich kinach?

Będzie w kinach. Pojawiła się polska data premiery: 22 czerwca 2018.

Jutro w kinie Elektronik w Warszawie o 20 tej pokaz przedpremierowy.

Mi też się podobał ten film, choć jest trochę nietypowy :)

Polecam poczytać książkę "Islanda. Przewodnik nieturystyczny". Tam jest dobrze opisany fenomen islandzkiej knematografii.
M.in. Dagur Kári - twórca takich filmów jak Noi Albinoi czy Fúsi wymienia jako powód to, że Islandczyków jest tak mało działa na nich motywująco, bo sprawia to, że jest się bardziej zauważalnym i zdanie jednostki jest bardziej znaczące niż w ludnych krajach. W dodatku reżyserzy kształcą się za granicą i podpatrują zachodnią kinematografię, bo w samej Islandii nie zawsze są warunki ku temu by rozwijać się jako artysta. Dzięki temu mają łatwiej żeby uzyskiwać fundusze zagraniczne na filmy. I oczywiście przywiązanie do swojej kultury i tradycji z czego są znani, co pokazuje chociażby ich słynny puryzm językowy. Ale żeby zrozumieć jeszcze lepiej ten islandzki fenomen polecam całą książkę przeczytać. Jednocześnie jednak Islandczycy nie mają kompleksów względem swojej kultury, o czym pisze Hubert Klimko-Dobrzaniecko w "Zostawić Islandię" i drugoplanowe role Islandczyków w amerykańskich produkcjach nie wzbudzają jakegoś szumu, jak u nas np. rola Olbrychskiego w "Salt" z Angeliną Jolie.

Dzięki za interesujący komentarz.