Film naprawdę godny uwagi. Nie jest to jednak kino rozrywkowe. A już kwalifikowanie go do komedii jest poważnym nadużyciem. Ale Filmeweb i jego etatowi recenzenci przyzwyczaili już nas do tego, że robią ludzi w konia.

Na pochwałę zasługuje znakomita gra aktorska.
Oszczędna muzyka podkreślająca klimat filmu.
Niebanalne zdjęcia. Umiejętnie zbudowane napięcie.
Film nie ma dłużyzn. Scena z chórem - wręcz genialna.
Gdzieś tam prześwituje w nim taki specyficzny duch Skandynawii, gdzie czuć tę nadopiekuńczość państwa i frustrację osób mielonych przez tryby machiny urzędniczej. Okazuje się też, że bohaterowie nie są aż tak wyzwoleni seksualnie jak mogło nam się zdawać etc.

Jedyna wada to przewidywalność. Scenariusz jest spójny, ale ostatnie 3 zwroty akcji niestety przewidziałem. Nie mniej scenariusz jest dobry. Nie było w nim elementów niepotrzebnych. Cała historia mogła wydarzyć się naprawdę, co dodatkowo odbiera mu WALOR KOMEDII. To nie jest nadrealizm Tarrantino, ale też nie Jaś Fasola - choć jest tam chwilami klimat takiej absurdalnej, bezrefleksyjnej bezduszności. Niektórzy mogą się w tych momentach śmiać, ale to zależy od nastawienia do filmu, charakteru, wrażliwości, inteligencji i gustów. (Z Rowana Atknisona też nie wszyscy się śmieją) Na pewno ten film NIE jest KOMEDIĄ.