Aż dziw bierze, że pojawiło się tak mało wątków dotyczących tego filmu.

Ciekawe (i udane) balansowanie pomiędzy zagęszczoną atmosferą (kryminalną(?), magiczną, komediową, czy biesiadną), a nieśpiesznym tempem życia na prownicji. Dodać do tego muzykę nienapastliwą umiejętnie wkomponowaną w obraz, posypać (ważne dla tych, którym aktorstwo japońskie kojarzy się z wybuchowością Toshiro Mifune) wyważoną grą aktorską - voila!, japoński zjadliwy film, ba, film smaczny nie tylko dla fanów kultury Kraju Kwitnącej Wiśni. Co ważne, w smaku nie jest ckliwy, gorący - choć odpowiednio podgrzany.
Warto spróbować, najwyżej poprosisz o deser, obejdzie się bez rozwolnienia, bez nadkwasoty, bez zaparć. Jednak gdy preferujesz dania ostre, połączenia przeciwnych smaków - nie kosztuj, smak plasuje się, bądź co bądź, w ramach smaków delikatnych.

Nie wiem co na to Makłowicz, ale ja jestem nasycony.

Nie wiem gdzie ty tę namiętność widziałeś, ale niech tam, film dobry ;) Podzielam zachwyt nad sceną zabójstwa.

ty Hu..u namietnosc byla w oczach :)

Chyba oczach węgorza :)

Wiesz na mnie nagdyody nie robia wrazenia jak sobie przypomne jakie filmy nagrod nie dostaly.

dostac palme w wieku 100 lat to zajebista sprawa

Gdzie można obejrzeć ?