Albo bierzesz ten film na logikę i oczekujesz od bohaterów zachowań rodem z filmów akcji, w których faktycznie spójność logiczna fabuły (np. napadu na bank) leży u podstaw rozrywki - albo patrzysz przez pryzmat spójności psychologicznej i stawiasz się w sytuacji bohaterów z poprawką na przeżywane przez nich emocje, do czego zachęca forma filmu.

W pierwszym przypadku zawiedziesz się, bo to nie ten rodzaj filmu. Tu nie chodzi o napięcie wynikajace ze złożonej fabuły, która ma Cię zaskoczyć przemyślnością, jak w klasycznych filmach o tej tematyce.
Tu nacisk położony jest na 'ludzką' stronę przestępców, ich motywacje, szybko podejmowane decyzje i, jak w życiu, ogromną rolę przypadku.

Przebywając z bohaterami non-stop unikamy niedomówień, można co jedynie nie być zdolnym do wyobrażenia sobie perspektywy takiej czy innej osoby, na co zresztą scenariusz przygotowuje odpowiednie zabiegi dające nam przesłanki o tym, skąd taka czy inna decyzja się bierze.

Jeśli zrozumiesz to i zgodzisz się na drugą formę odbioru, dostaniesz w zamian niezapomniane przeżycie, w centrum którego równie dobrze mógłbyś znaleźć się Ty sam, i z którego przy odpowiednich okolicznościach mógłbyś też wyjść obronną ręką.

Mnie samego film właśnie z racji niebywale zdawałoby się autentycznych emocji i tych drobnych irracjonalności, jak rozebranie się z radości do naga w klubie, wymachiwanie workiem pieniędzy czy krzyki Victorii w rodzimym języku w momencie największego napięcia, wciągnął od pierwszej minuty i do samego końca, bez kwestionowania logiki, ponieważ niejednokrotnie przekonałem sie, że to nie ona jako jedyna kieruje naszym losem.

Tak więc: odpuść czasem chłodny umysł i daj się wciągnąć, nie tylko w filmie, ale i w życiu - tak zaczynają się najlepsze historie. ;)