Tytułowa bohaterka rozmawia z duchami, układa tarota i inne takie. Nagle traci jednak to połączenie, więc... Coś tam, coś tam, na koniec filmu je odzyskuje. Opis twierdzi, że odbywa podróż przez kraj, który sam zdaje się stracił wiarę, ale cała ta podróż nie opiera się na niczym konkretnym. Trudno te epizody jakoś interpretować, szczególnie szukać między nimi wspólnego punktu. Ktoś opiekuje się ojcem, chociaż on nie wymaga opieki, dobrze o tym wiedząc. W sumie widzę tutaj trochę tego "braku wiary", mógłbym dzięki opisowi jakoś to rozwinąć, ale nie z udziałem samego filmu. Sam film skupia się niemal wyłącznie na ukazywaniu tego, jak bohaterka się czuje, zamiast zabrać odbiorcę w podróż przez jej przeżycia, przez ten świat, przez cokolwiek. Ledwo godzina, a czułem się, jak podczas trzygodzinnego seansu.