Dla mnie to takie 4,5, bo sztampowy, mało straszny, zagrożenie dla bohaterek wydaje się niespecjalnie wielkie, ale dobrze zagrany, to fakt, Sandra Oh po raz kolejny daje popis, a że gorszym produkcjom z gatunku horror dawałem 5, więc i tu nie zaniżę

No bo znowu pojawia się problem złej kategoryzacji filmów, gdyż to przede wszystkim jest film psychologiczny, który ma elementy horroru. Jednak nie o straszenie chodzi, a właśnie o to, co głównej bohaterce w głowie siedzi. A jest tam krzywda, jest trauma generacyjna, ucieczka przed przeszłością i kończenie tak samo, jak wcześniej, a więc i powtarzanie schematów i toksycznych wzorców zachowania. Ja bardzo cenie horrory psychologiczne, bo w sumie nic nie jest straszniejsze od tego, co w tych napsutych, pokrzywdzonych głowach siedzi. I uważam, że twórcy ładnie poradzili sobie z oddaniem pokrzywdzonej psychiki na obraz. No i ponownie, dobra gra aktorska, zdjęcia, montaż, kolorystyka, muzyka - wszystko na miejscu. Więc zdecydowanie zasługuje na 7/10 według mnie

dzięki za ciekawą wypowiedź, szkoda że film przeszedł bez echa