Kobieta postanawia zabrać dziecko i wyjechać z Francji do Państwa Islamskiego. Tam okazuje się, że rzeczywistość wygląda inaczej niż oczekiwała. Jednocześnie mąż podejmuje działania mające na celu sprowadzenie jej z powrotem.

Najciekawsze w tym filmie powinna być motywacja, którą kieruje się bohaterka podejmując takie, a nie inne decyzje. Tymczasem praktycznie nie dostajemy odpowiedzi na pytanie dlaczego zdecydowała się pokonać drogę odwrotną do tej, którą wybrały miliony uchodźców z pogrążonej wojną Syrii. Faktycznie nie jest ona zbyt rozgarnięta, ale dalej wielką niewiadomą pozostaje w jaki sposób do niej dotarła propaganda Państwa Islamskiego i jakich środków użyto aby przekonać jej, że warto udać się do tego kraju.

Akcja ciągnie się dość powolnie, a sam finał to splot wielkiej ilości kompletnie niewiarygodnych zbiegów okoliczności.

Jedynie mocny i zostający w pamięci fragment to sam epilog.

Brakuje tu też szerszego zarysowania całego kontekstu politycznego sytuacji w Syrii (jak to zrobiono np. w libańskiej Zniewadze z 2017 roku).

Zasadniczo film słaby, którego największą zaletą jest to, że opowiada o Państwie Islamskim- a nie ma takich fabuł za dużo.

Natomiast zdecydowanie nie jest to poziom takich obrazów opowiadających o tamtym regionie świata jak genialne Pogorzelisko, bardzo dobra Zniewaga czy trzymające poziom filmy Farhadiego.