Niewielka osada zagubiona w bezkresie białoruskiej prowincji. W małym domku na uboczu mieszka 92-letnia Walentyna, która opiekuje się sparaliżowaną od urodzenia córką. Tania doświadczyła w życiu niewyobrażalnej samotności, ale wbrew wszystkiemu znalazła własny sposób na to, by wyrazić ból i piękno istnienia.

W tej małej białoruskiej wiosce czas jakby się zatrzymał. W domu na uboczu zniedołężniała staruszka samotnie zajmuje się sparaliżowaną od urodzenia córką. Nie może liczyć na wsparcie ze strony państwa, rzadko odwiedzają ją też wnuki. Kompletnie zdana na matkę Tania, zamknięta w skorupie własnego ciała znajduje ukojenie tworząc niezwykle poruszające wiersze i rysunki. Kto lepiej wie, czym jest samotność, tęsknota za bliskością cielesną i duchową?