"The Yes Men" należy do lubianego przeze mnie nurtu w filmie dokumentalnym, który nie jest tylko i wyłącznie dokumentem. Podobnie jak wcześniej w tym roku widziani "Wrzeszczący faceci", film ten jest raczej elementem większego performance'u. Bohaterami filmu są antyglobaliści, którzy zamiast wybijać szyby w witrynach sklepowych, postanowili uderzyć w samo serce świata wielkich korporacji. Udając członków WTO uczestniczą w różnego rodzaju konferencjach, prezentacjach, szkoleniach, udzielają wywiadu. Ich prezentacje i wypowiedzi to prawdziwe bujdy, zupełnie niewiarygodne, godzące w zdrowy rozsądek czy zwyczajną ludzką przyzwoitość. A jednak ludzie biorą ich na poważnie. Bardzo łatwo przychodzi nam, widzom w kinie, śmiać się z ich występów, jednak za tym śmiechem idzie przerażająca konkluzja o tym jak bardzo nieludzki jest świat wielkiego biznesu, który zupełnie bez problemu przełyka absolutne bujdy wypowiadane na temat np.: niewolnictwa.
Przez śmiech do oświecenia. Taka idea przyświeca The Yes Men. Mało prawdopodobne, by byli w stanie zmienić świat. Należy jednak dziękować za ich istnienie, chociażby ze względu na ten film.