Byłem, obejrzałem, uśmiałem się. Przed oglądaniem należy wyrzucić z głowy, że to film Polańskiego. Nie patrzeć na niego przez pryzmat Pianisty, Frantica czy Chinatown. To jest klasyczna komedia o zabarwieniu satyrycznym, trochę farsa i należy po prostu się wciągnąć film nie nastawiając się na arcydzieło (chociaż sceny z Jelcynem i Putinem dają do myślenia). To pierwsza sprawa. Druga sprawa to oceny krytyków, choćby tutaj na filmwebie. Jeżeli ktoś dał 1, 2 lub 3 gwiazdki to znak, że jednak powinien się zająć czymś innym. Ok., może się komuś film nie podobać, każdy ma swoje poczucie humoru lub gust, ale trzeba zachować jakiś podstawowy obiektywizm. A fakty są takie:
- casting i aktorstwo super, montaż – rewelacja, zdjęcia Pawła Edelmana – mistrzostwo, muzyka – świetnie dobrana do tematu filmu, scenografia i kostiumy idealne. Film ma też spory rozmach, czuć tę wielką noworoczną balangę.
Gorzej jeśli chodzi o fabułę. Generalnie jesteśmy na imprezie sylwestrowej w 1999 r. w bajecznym hotelu w szwajcarskich górach. Poznajemy bogatych imprezowiczów i ich historie. Problem w tym, że nie łączą się one w jakąś całość. Łączy je postać głównego bohatera, czyli dyrketora hotelu, który próbuje rozwiązać rozmiate problemy swoich gości, ale nie ma tu żadnej przewodniej opowieści. Dla niektórych może to być minus, ale równie dobrze może to być także zaletą. Ostatnio jesteśmy przyzwyczajenie, że oglądając seriale jest jakiś główny motyw pośród pobocznych wątków. Tu tego nie ma.
Co do dialogów to mi się podobały, ale rozumiem, że nie każdemu podejdą do gustu. Oglądając ten film miałem skojrzenia z filmami Tarantino, oczywiście do momentu, w którym leje się krew;)
Jest tu sporo przesady i absurdu, ale trudno nie polubić członków obsługi hotelu, którzy chyba jako jedyni zachowują się normalnie.
Dla niektórych żarty są niesmaczne, ale z drugiej strony – tak niestety często wygladają bale sylwestrowe na całym świecie. Oczywiście w innej skali, jeśli chodzi o pieniądze, ale w podobnej jeśli chodzi o zachowanie.