On się nazywał Hannes a nie Hans. Dla mnie z zakończeniem jakie proponujesz film zrobilby się beznadziejnie typowy. To zakończenie dodaje mu oryginalności. We wszystkich filmach mężczyźni którzy biją kobiety się nie zmieniają i trwale uzależniają od siebie kobiety (co sie dzieje prawie zawsze z rzeczywistosci), nie przeszkadza zrobić film, który pokazuje, że może się zdarzyć inaczej, chociaz na pewno to zbyt duze ryzyko by dawać drugą czy którą szansę

Jak dla mnie zakończenie jak najbardziej jedyne słuszne i nie skazujące filmu na 'typowość'. Zakończenie daje nadzieję na to iż prawdziwa miłość nie może być powiązana niepowodzeniami innych oraz strasznymi historiami, które nie mają racjonalnego wytłumaczenia. Zakończenie daje również nadzieję iż człowiek się jednak zmienia, ale społeczeństwo nie jest w stanie tego przyjąć i żyje przeszłością, jednocześnie mają ku temu podstawy aby obawiać się człowieka. Kobieta w moim mniemaniu tu akurat odgrywa rolę zabłąkanej osoby, która mimo iż obawia się że robi źle i nie potrafi tego wyjaśnić podąża drogą z której nie ma wyjścia: a) były ją zacznie ponownie bić i nie wiadomo czy z tego wyjdzie tym razem; b) aktualny ją zabije lub odbierze jej nowego/starego mężczyznę; c) wypadek losowy, którego nie da się do końca wyjaśnić (tu akurat samochodowy). Jest dużo tu punkcików: pytajników i wykrzykników w tym filmie. Samą kobietę można rozłożyć na niewiarygodną liczbę podpunktów, jej działania, chyba jakie by nie podjęła dążyły do destrukcji; świetny, rewelacyjny film. A skandynawskie kino póki co góruje nie miłosiernie, nad resztą świata - w tego typu tematyce.