o tym jest ten film. I każde zdanie ma sens, o dziwo! I jest dość rzeczywisty jak na fantasy (chodzi o przesłanie). Proponuję oglądać w 2 ratach, bo to 2 złączone filmy (w przybliżeniu do 1h i 15 minut- baśń i klasyczny happy end) Tylko dwa 'ale': śpiewali, gadali, biegali, zrzucali odpowiedzialność i to było ok, ale: 1. co zrobiła czarownica? Zamieniła się w smołę? Tu brak pomysłu wyszedł. 2. I sprawa z 'poskromieniem' olbrzymki. Wbrew przekazowi. To zatuszowanie sprawy przez głównych bohaterów. Niby widzowie powinni się czegoś nauczyć o prawdzie i sprawiedliwości, a finał kieruje twórca w jeden zwrot- że zawsze ktoś jest po naszej stronie. I zamiast wybierać dobro, wybierają najprostsze, stadne rozwiązanie. Też brak pomysłu twórców, chyba że taki miał być efekt: wiedzmy z kim trzeba trzymać.
A zakończenie nawet mi się podobało (by wiedzieć co sobie życzyć). Z drugiej strony to też życiowa rozterka ma: czy ograniczanie się w tej sferze nie wtłamsza nas w role wołów-nieudaczników-miernot :/. Więc nie wiem czy tak do końca bym się zgodziła, bo odrobina fantazji też bywa ok.