Fenomen na skalę radziecką, coś w rodzaju Polsat i "Kevin sam w domu", sylwester każdego roku, a trwa to już 30 lat film wyświetlany i wciąż oglądany.
Grupa starych przyjaciół ma w zwyczaju spędzać Sylwestra w publicznej łaźni, bez żenady spożywać trunki wyskokowe. Podczas jednej z takich imprez nadmiar wódki sprawił, że koledzy "trzeźwiejsi" zapakowali do samolotu nie tego kolegę co trzeba..
Komedia omyłek i Żenia leci zamiast kolegi do Leningradu.
W domu przegotowania do sylwestra, narzeczona i plany na przyszłość...
Mężczyzna budzi się na leningradzkim lotnisku. Pewien, że wciąż znajduje się w Moskwie, bierze taksówkę i jedzie do domu. Nazwa ulicy 3 ulica budowlanych 25 / 12, wygląd budynku i numer mieszkania zgadzają się. Nawet klucz pasuje - ot, typowa sowiecka rzeczywistość. Architektura blokowisk w Moskwie czy Leningradzie identyczna...
Nadia, nauczycielka , mieszkanka Leningradu, oczekująca na sylwestra i narzeczonego o dość osobliwym imieniu Ippolit, nie może wyjść ze zdumienia, gdy po powrocie do mieszkania zastaje pijanego, półnagiego i na dodatek obcego mężczyznę.
Polskie akcenty to meble, to Barbara Brylska, której głos do śpiewanych utworów podkłada Ałła Pugaczowa i gra aktorska jej nie powala, natomiast Żenia w roli Andrey Myagkov jest świetny, tutaj głos do sentymentalnych utworów podkłada Sergiej Nikitin. Nieźle wypada tez narzeczony Ippolit.
Trzeba się przygotować na trzy godzinny seans, z przedłużającymi się scenami typu chciałabym , chciałbym a boję się...nostalgicznie, sentymentalnie, zabawnie, irracjonalnie...