Sprawnie zrealizowany dramat obyczajowy o ojcu który musi się nauczyć być ojcem, a potem jeszcze walczyć o swoje dziecko z byłą żoną. Wszystko to ujęte w prosty jak na amerykańskie kino sposób, ale bynajmniej nie prostacki. Problemy rodzinne Kramera przyniosą wiele wzruszeń, śmiechu oraz nawet refleksję.
W gruncie rzeczy to bardzo przystępny film dla każdego widza. Jeżeli nawet nie przekonuje nas historia, zawsze można zobaczyć genialną parę Streep-Hoffman, którzy dali z siebie wszystko przed kamerą. Miło również że reżyser konkretnie podszedł do tematu, nie wydłużał niepotrzebnie scen. Zakończenie przychodzi nagle, na poznawanie puent kolejnych scen nie musimy czekać długo. To ułatwia odbiór filmu.
Z wartych zapamiętania scen najlepiej wypadły wszelkie monologi, zwłaszcza ten gdy Kramer tłumaczy synowi dlaczego matka odeszła. Do końca nie przekonała mnie jednak sama rozprawa. Jakoś zbyt sztuczny wydał mi się pojedynek prawników, w którym jeden zastrasza świadków, a drugi wciąż im przerywa. Postacie reprezentantów obu stron raczej przerysowane. Gdyby nie to pewnie oceniłbym film ciut wyżej. Ale źle nie jest, to wciąż świetna historia obyczajowa, idealna na każdą porę, dla każdego widza.