Rola Riza niesamowita. Mam nadzieję, że aktorowi będą się teraz sypać same wybitne role, bo aktor na to zasługuje. Bez nominacji do Oscara na pewno się nie obejdzie, ale powinien wygrać bo to najlepsza rola męska jaką w tym roku widziałam. Hopkins w Ojcu był taki trochę pogubiony, Oldman w Mank niczym nie zaskoczył, Lindo w Pięciu Braci otrzyma ją z sentymentu, Boseman za Ma Rainey otrzyma ją za swoją śmierć.

Świetna główna rola, bardzo dobra muzyka i dużo kojącej ciszy. Film bardzo niespieszny, bez "skoków ciśnienia". Świat Rubena w kilka tygodni dramatycznie się zawala. Ale to, co mi się spodobało to fakt reakcji na tę tragedię. Nie ma tu dramatu, obwiniania losu ani rozpaczy (poza dwiema scenami, gdzie Ruben wychodzi z siebie i staje obok). Mimo, że przecież dramat jest ogromny. I paradoksalnie przez ten brak histeryczno- rozpaczliwych scen ja poczułem ten dramat bardziej. Jak najbardziej polecam, szczególnie osobom ceniącym sobie tego rodzaju kino.

To jest idealny przykład dobrego amerykańskiego niszowego kina, które może zawalczyć o Oscara, i tak się stało, kibicowałam temu filmowi, z kina wyszłam z takim udobruchaniu na serduszku, że ojeju, ostatni film przed niewiemjużktórymlockdownem, na szczęście zaraz wracamy do kina, tylko oby filmy były tak dobre. ;)

Metal jest też w środku filmu. Ważny i moim zdaniem dość istotny dla bohatera jest moment gdy jest na placu zabaw z chłopcem i wystukują sobie rytmy na metalowej zjeżdżalni. Może to właśnie o to brzmienie metalu chodzi w tytule?