Matka nie wiedziała, że Vincent zgwałcił córkę Roberta. Inaczej by mu nie opowiedziała jej historii w scenie jak siedzą przed ogniskiem. Co do Roberta, to może chciał upiec 2 pieczenie na jednym ogniu? W końcu ukarał Vincenta zmieniając go w kobietę, a że równocześnie chciał z powrotem swojej żony to wyszło jak wyszło. Nie żywił do niego potem nienawiści bo odbierał go już jako żonę, a nie jako Vincenta.

Jak dla mnie to się wzajemnie wyklucza. Nie widzę powiązania między zemstą za śmierć córki a uczynieniem z oprawcy miłości swojego życia. Poza tym to nie tłumaczy, dlaczego stworzył go na wzór swojej żony (co było z góry zaplanowane). On jakby wszystko przewidział z wyjątkiem tego, że Vincent będzie chciał go zabić. Lepiej bym zrozumiał, gdyby porwał przypadkową kobietę i na niej przeprowadził operację. A tak? "Słuchaj. Zgwałciłeś mi córkę i dlatego zamienię ciebie w kobietę na wzór mojej zmarłej żony, żebyśmy mogli razem kochać się i żyć długo i szczęśliwie"- Czy to nie brzmi dziwnie? Jak zemsta ma się do miłości? Poza tym (pomijając etap łańcuchów) wygląda to bardziej jakby wyświadczał mu przysługę. Swoją drogą co ma do tego płeć? Vincent zgwałcił mu córkę, tak było i jest niezależnie od tego jakiej teraz jest płci, nie można sobie wmówić "Eee... Teraz jak jest kobietą, to w sumie tak jakby nigdy nic nie zrobił złego mojej córce i nie będzie mieć nic przeciwko jeżeli zostanie moją kochanką..."

Całkowicie rozumiem twój punkt widzenia. Oczywiście, że brzmi to absurdalnie ale może ta sytuacja nie ma być sensowna i pokazuje jedynie ogromne rozchwianie psychiczne Roberta? Wydaje mi się, że plan sięgał jedynie do momentu ostatecznego przekształcenia Vincenta w Verę i zakończenia eksperymentów. Dalej nie wiedział co robić, wciąż trzymał ją pod kluczem i rozważał pewnie możliwość zabicia jej ( podpowiadała mu to matka). Jednak Vera wykorzystała swoją kobiecość( i to że wyglądała jak żona Roberta) i go uwiodła.
Robert przestał racjonalnie myśleć i pewnie był jeszcze bardziej rozbity psychicznie niż przedtem. Poza tym jak mówił na początku filmu, to twarz jest wizytówką. Zmieniając Vincenta w Verę może zmienił mu też w swoim mniemaniu przeszłość? Co do samego faktu, że uczynił go na podobieństwo swojej żony: może jak wspomniałem nie miało być to logiczne i zrozumieć mógłby to tylko szaleniec.

To już nabiera jakiegoś sensu. Chociaż nadal uważam, że fabuła jest zbyt absurdalna, posiada parę nielogiczności, oraz wątki poboczne na miarę telenoweli- służąca jest matką Roberta o czym on nie wie, bandyta jest jego przyrodnim bratem, który kiedyś odbil mu żonę i zgwałcił dziewczynę, która wygląda jak żona Roberta, ale w rzeczywistości jest facetem, który zgwałcił jego córkę, która popełniła samobójstwo, i za to Robert zmienił jego płeć, upodobnił do swojej zmarłej żony i uczynił go swoją kochanką- trudno to opowiedzieć komuś, kto tego filmu nie widział i zachować maksymalną powagę. Mimo to, Skóra w której żyję jest nadal dobrym filmem. Zdjęcia są bardzo ładne, dobre aktorstwo, nastrojowa muzyka i fabuła, która mimo iż absurdalna, jest wciągająca (w pewien sposób przypomina historię Frankesteina- szalony naukowiec, prowadzi nielegalne eksperymenty, igra z prawami natury i tworzy człowieka, który ostatecznie przyczynia się do jego upadku).