Miłego Wieczoru, Kochane Aniołki

dziś zerkniemy na, moim skromnym zdaniem, jeden z najlepszych filmów lumeta. o Panu sidney’u rozmawialiśmy już przy okazji kilku filmów, ale powyższemu nadałabym etykietkę wyjątkowego.
zacznę może od samej osoby Pana lumeta, właściwie dlaczego tak bardzo go lubimy? wszyscy pamiętamy 12 gniewnych ludzi i Nasze brutalne dyskusje. doszliśmy do wniosku, ze nieistotny był wyrok, chodziło o pewną analizę zachowań. zachwyciła Nas również kreacja głównego bohatera. głęboka, wielowymiarowa, ludzka. brzmi znajomo?
Anielskie Duszeczki, teraz zmieniamy temat. Pana pacino możemy kojarzyć z wielu filmów, miał lepsze (pamiętacie pieskie popołudnie? notabene tez film na faktach), jak i gorsze momenty (trzeszcząca, plastikowa, amerykańska Gorączka).
W serpico spotykamy najprawdziwszego, namacalnego, ludzkiego pacino.
w filmie nie ma amerykańskiego blichtru czy patosu (!!!)
spróbujmy sobie wyobrazić jak bardzo inaczej można opowiedzieć tę historie. rozumiecie, jakiś tandetny wulkan gloryfikacji.
dziękuje lumet, super jesteś