Film w reżyserii Sidneya Lumeta odpowiedzialnego między innymi za
„Dwunastu gniewnych ludzi” czy „Pieskie popołudnie”, a w roli głównej Al Pacino. Czy przy takim zestawieniu mogło pójść coś nie tak?
„Serpico” to film z roku 1973. Przedstawiona nam jest historia Franka Serpico walczącego z korupcją w nowojorskiej policji. Mówiąc o tym filmie trzeba zwrócić uwagę na rolę Ala Pacino, gdyż jest on na niej zbudowany. Film całkowicie skupia się na postępowaniu autentycznej postaci. Po raz kolejny Al Pacino pokazuje klasę grając rolę po prostu dobrego gliny. Postać Serpico można porównywać do postaci Tonego Montany czy Sonnego Wortzika. Ten jeden aspekt już sprawia, że film jest warty obejrzenia. W dodatku mamy tutaj wybitnie napisany, błyskotliwy scenariusz z ciętymi dialogami, które brzmią w stu procentach autentycznie. Mając już za sobą dwie największe zalety filmu przejdźmy dalej. Zdjęcia autorstwa Arthura J. Ornitza nie wyróżniają się niczym specjalnym natomiast muzyka autorstwa Mikisa Theodorakisa wpada w ucho i dopełnia klimat filmu. Przejdźmy teraz do historii, która tak naprawdę jest samograjem. Opowieść o policjancie walczącym z korupcją kosztem opinii na swój temat. Mając Ala Pacino nie mogło to się nie udać, lecz w takim przypadku łatwo przychodzi używać patosu. Jednak reżyser umiejętnie stworzył film surowy do początku do końca co wychodzi bardzo na plus.
Tak więc, mamy świetnie napisany, zagrany i wyreżyserowany film bez niepotrzebnego patosu, ale co dalej? Mniej więcej w połowie filmu bardzo zwalnia tempo i nie jest to nic złego, lecz skutkuje pojawieniem się kilku dłużyzn. Również gdzieś na początku trzeciego aktu, kiedy cała sprawa zaczyna nabierać rozgłosu nie widzimy za bardzo skutków działania Serpico. Ja rozumiem, że film przede wszystkim skupia się na głównym bohaterze, ale ja, jako widz, chciałbym zobaczyć efekty jego pracy. Może dla innych nie będzie to błąd, jednak mi osobiście to przeszkadzało.
Podsumowując „Serpico” to film genialny, ale nie bez wad. Wybitnie zagrany, rewelacyjnie napisany, ze świetną muzyką, surowy i wciągający. Jednak z widocznymi dłużyznami i niekonsekwencją co do działań głównego bohatera. „Serpico” to po prostu bardzo dobry film, o bardzo dobrym glinie.