Słodkie życie
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
W tym filmie najbardziej mnie zainteresował dramat Marcella. Postać ta bez wątpienia jest moralnie zepsuta oraz na wskroś cyniczna. Jego największą pasją jest uwodzenie pięknych kobiet oraz dekadencka zabawa. Nie szczędzi cierpień swojej dziewczynie. Nie obchodzi go, że swoimi wybrykami często ją rani. Jej miłość nieszczególnie go grzeje a raczej wprost przeciwnie - jest mu obojętna i przytłaczająca. Wymowna jest scena kłótni w samochodzie. Przewrotne jest to, że sam Marcello chyba nawet zdaje sobie sprawę, iż taką pełną poświęceń i prawdziwą miłość ciężko znaleźć. I dlatego nadal sypia z Emmą.
Ciekawy też jest wątek Steinera - osoby mającej pieniądze, rodzinę a mimo to nieszczęśliwą i kończącą bardzo tragicznie. Tragedia ta wstrząsa nawet tak dekadencką postacią jak Marcello.
Największym minusem tego filmu jest to, że często przynudza. Fellini za bardzo się skupił na ukazywaniu próżnych zabaw rzymskiej zepsutej socjety. Na pewno ciekawe jest to jak się dawno temu bawiły rzymskie elity ale jeżeli to pochłania lwią część filmu to jest to ciężkostrawne i męczące. I dlatego musiałem rozłożyć oglądanie tej produkcji na 3 dni...Jest to dla mnie wada kluczowa tego filmu i dlatego z całą pewnością nie uznam go nigdy za arcydzieło.
Bardziej podobał mi się barwny Casanova czy ciekawa La Strada.
Podsumowując: Dolce Vita to w moim mniemaniu kino solidne ale nie porywające za serce.
Lisowczyk, te twoje pierwsze wrażenie przy oglądaniu tego filmu jest jak najbardziej uzasadnione - miałem podobnie, jak się głębiej zastanowisz, to te PRZYNUDZANIA jest wręcz nieodzownym elementem tego filmu. TAK WŁAŚNIE MIAŁO BYĆ.
Geniusz Feliniego bierze się z tego, że wziął na warsztat mało sexi temat: rozpustę mieszczaństwa, oczywiście można byłoby to tak nakręcić, że widz świetnie by się bawił, ale sądzę, że to nie licowałoby ze sumieniem reżysera, bo to tak jakby pisać peany na rzecz np. faszyzmu itp. świństw. Mądre ujęcie tematyki tego filmu wręcz WYMUSZA taki a nie inny stopień narracji. To co przy pierwszym wrażeniu wydaje się wadą, później zyskuje na znaczeniu.
Jak tak się nad tym głębiej zastanawiam to możliwe, że masz rację. W końcu to kino artystyczne, które często lubi grać emocjami. Można powiedzieć, że kino Felliniego jest jak spaghetti. Mimo, że ciężkostrawne to wracamy do niego bo jest dobre w smaku. I dlatego obejrzę pewnie jeszcze jakiś film tego reżysera.
Calkowicie zgadzam sie z kyle_reese: tak mialo byc i skoro tego w ten sposob nie odczules, to sam jestes sobie winien, bo rozlozyles ogladanie tego swietnego filmu na 3 dni- dlatego pewnie ciezko bylo Ci poczuc klimat tez przytlaczajacej i ciezkiej atmosfery hedonistycznych zabaw calego tego wytwornego towarzystwa! A jak chcesz zobaczyc inny film Felliniego- polecam "8,5"!
zgadzam się w 100 %.z całością wypowiedzi. Poza tym rRównież 3 dni to oglądałam i zastanawiałam się, czy coś ze mną nie tak.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
