Niestety, mamy do czynienia z kolejnym, nieudanym filmem o tematyce współczesnego środowiska artystycznego - naiwny, uproszczony, odrealniony.

Staram się być tolerancyjna dla w/w tematyki, która ostatnimi czasu cieszyła się ogromnym zainteresowaniem amerykańskich scenarzystów ("Step Up" 2006, "Step Up 2 the Streets" 2008, "Make It Happen" 2008, "Burlesque" 2010, itd.). Jednak w porównaniu z innymi, Aline Brosh McKenna i Allison Burnet mieli ułatwioną sprawę, gdyż opierali się na uhonorowanym musicalu, o tym samym tytule. Trzeba już na samym początku przyznać, iż uczynili rzecz niebywałą - z ikony lat 80. XX wieku uczynili banalną historyjkę. Zabrakło tu istotnych epizodów, które w sposób brutalny (i tym samym realny) opowiadają o determinacji młodych artystów w osiągnięciu tytułowej sławy. Ciemne strony show-biznesu, które wciągają młodych, utalentowanych niczym czarna dziura, również zostały zredukowane do zera. Oznacza to, że mamy do czynienia z produkcją, która nie spowoduje u odbiorcy przyspieszonej pracy szarych komórek, a jedynie stanie się kolejnym "dziełem" spod znaku: "obejrzeć, ocenić, zapomnieć".

Przykro mi, że reżyser pierwotnej wersji "Fame", Alan Parker, doczekał czasów, kiedy to jego film został tak niedojrzale zinterpretowany przez współczesnych twórców.