Steve (R. Carlyle) wraz z innymi robotnikami pracuje na czarno przy budowie luksusowych mieszkań, aby cokolwiek zarobić. Płace są tam niskie, a i bezpieczeństwo pracy nie należy do wysokich. Steve marzy o samodzielności, ale podobnie jak jego uzależniona od narkotyków przyjaciółka, która nie jest w stanie zrobić kariery jako śpiewaczka, również nie potrafi uciec przed niedolą na budowie. Związek Steviego rozpada się, jeden z jego kolegów umiera na skutek wypadku przy pracy, drugi zostaje zwolniony, gdy zaczyna protestować. Ken Loach staje wyraźnie po stronie robotników i ludzi z marginesu. Mimo tego, że "Riff-Raff" wywołał zamieszanie w konserwatywnej Wielkiej Brytanii, jednak za granicą spotkał się ze sporym uznaniem. Młodzi filmowcy (tacy jak K.Loach) zapoczątkowali nowe kino brytyjskie, w którym podejmowane są tematy dnia powszedniego Brytyjczyków.

Stevie, młody chłopak z Glasgow, po zwolnieniu z więzienia przybywa do Londynu i zaczyna pracować na budowie, przyłączając się do grupy innych wędrownych pracowników, zbieraniny z różnych stron kraju. Życie w Londynie nie jest dla niego łatwe, początkowo nie ma gdzie mieszkać, ale stopniowo urządza się. Pewnego dnia poznaje dziewczynę z Belfastu, Susan, która próbuje zrobić karierę jako piosenkarka. Między bohaterami rodzi się uczucie, zamieszkują razem, ale sielanka nie trwa długo. Gdy Stevie powraca z pogrzebu swojej matki, zastaje Susan "naćpaną" i wyrzuca ją z mieszkania. Również na budowie, niezbyt dobrze zabezpieczonej, wydarza się nieszczęście: jeden z mężczyzn spada z dachu. Tej nocy zły i wściekły Stevie wraz z kolegą podkładają ogień pod prawie ukończony budynek, który eksploduje w płomieniach.