Bardzo przyjemna komedia (i nareszcie rzeczywiście komedia, a nie dramat albo film obyczajowy z kilkoma zabawnymi scenami, nazywany przez dystrybutora komedią!). Na forum oczywiście sporo głosów wysublimowanych filmoznawców, dla których jest to banalna i głupawa komedyjka. No, cóż, dla mnie głupawymi komedyjkami są "American Pie" albo "Straszny film". Z drugiej strony za nic nie mogę doszukać się humoru w takich filmach jak "Smak życia", "Gusta i guściki" czy też w "Historiach kuchennych" (jakiś krytyk wyraził się, że jest to "niezwykle zabawny film", sic!). Ja rozumiem, że fajnie jest poszczycić się wyrafinowanym poczuciem humoru, ale, na litość, ręce opadają jak słyszę, że kogoś śmieszą np. "Historie kuchenne", gdzie co najwyżej można uśmiechnąć się smutno parę razy. Komedia ma być komiedią, czyli mój śmiech ma się pojawiać spontanicznie. Jasne, że w każdym dramacie można się doszukać elementów humorystycznych i odkryć niezwykle zabawne trzecie dno jakiegoś wydumanego dialogu, tyle że z komedią nie ma to wiele wspólnego. Mnie "Przyjaciel gangstera" rozśmieszył tak jak powinien - to, co miało być śmieszne, było śmieszne, Reno i Depardieu stworzyli świetny kontrastowy duet, nie było przestojów w akcji, a gagi były zabawne nie same w sobie, ale poprzez kontekst sytuacyjny - m.in. to jest właśnie cechą inteligentnych komedii; bynajmniej nie konieczność dogrzebywania się do humoru poprzez pokłady pseudointelektualnego bełkotu.