Pozwol że się odniosę do paru kwestii.

Po pierwsze studenci odlatujący helikopterem. Ten moment filmu pokazał, że innym studentom z różnych miejsc, nawet chłopakowi z Korei udało się skontaktować z rodzicami. Tego głownego kompletnie olali. Druga sprawa, Mary. Nie myl biedy z głupotą.  Ona nie była glupia,  po prostu wykonywała prosty zawód.  Czytała książki...chciała wyksztalcic syna. W kwestii relacji między Paulem i Mary, to żywili wspólną niechęć do rozpieszcznych dzieciaków.  Paul szanował Mary i był dla niej miły.  Raczej się lubili. Kiedy usiedli razem przez tv to nie znali sie kilka dni, tylko sporo lat. Po prostu była w końcu okazja porozmawiać. 

.

To, że ktoś jest kucharzem/kucharką nie znaczy, że nie może mieć potężnej wiedzy i głębi w sobie.
Jaki zawód upoważnia do tego by można było powiedzieć: „Tak, on może epatować wiedzą”?
Kobieta sama wychowała dziecko na porządnego, lubianego chłopaka, bo Ojciec zmarł podczas jej ciąży, więc szefowa kuchni to - według mnie - gargantuiczny sukces, który musiał być poparty i dużą wiedzą, i instynktem samozachowawczym.

W kwestii zaś relacji Paula i Mary. To nieco dziwi mnie ta argumentacja, że po paru minutach relacji ta zwierza się jemu. Ale przecież oni znali się od wielu wielu lat.

Odnośnie powtarzalnego schematu przyjaźni, a następnego dnia znowu kłótni to zgadzam się. Ucieczka z kina była już nieco męcząca. Generalnie ma to sens, bo znając blisko temat depresji wiem, że osoby zmagające się z nią nie ufają nikomu. Nie dziwi mnie więc to, że Tully nie potrafił zaufać Paulowi i miał skrajne zachowania z dnia na dzień, ale jednak w odbiorze było to już zbyt przewidywalne i męczące.

"To, że ktoś jest kucharzem/kucharką nie znaczy, że nie może mieć potężnej wiedzy i głębi w sobie." - pełna zgoda, odpisałem w komentarzu powyżej :)

"W kwestii zaś relacji Paula i Mary. To nieco dziwi mnie ta argumentacja, że po paru minutach relacji ta zwierza się jemu. Ale przecież oni znali się od wielu wielu lat." - ponownie, komentarz powyżej, żeby tu już nie pisać tego samego.

"Generalnie ma to sens, bo znając blisko temat depresji wiem, że osoby zmagające się z nią nie ufają nikomu. Nie dziwi mnie więc to, że Tully nie potrafił zaufać Paulowi i miał skrajne zachowania z dnia na dzień," - po przemyśleniu - też mnie to nie dziwi. U chłopaka zmagającego się z takimi problemami byłoby to jak najbardziej uzasadnione. Tylko że chodzi o to, że autorom wg mnie nie udało się stworzyć postaci Angusa w taki sposób, żeby czuło się to jego rozchwianie, jakieś wewnętrzne napięcie i niepokój. Przez większość filmu Angus zachowuje się tak (ponownie - wg mojego odczucia), jakby był całkiem normalny, i taką ma relację z Paulem - jakby nie było między nimi żadnego braku zaufania, żadnej niepewności. Zachowują się jak dobrzy kumple, taki odczuwam między nimi feel. A od czasu do czasu, gdy scenariusz przewiduje, że Angus ma się znowu zerwać ze smyczy, to ciach! i się zrywa. Rozumiem to założenie scenariusza, ale nie czuję tego w grze aktorów. I tylko o to mi chodzi - biorąc pod uwagę wrażenie, jakie sprawiają na mnie Paul i Angus przez większą część filmu, to, jak odbieram ich i ich relację, to nie kupuję tego zrywania się ze smyczy od czasu do czasu.

Co do helikoptera, to nie mówię, że to było jakoś totalnie niemożliwe - po prostu w moim odczuciu nie pasowało do dynamiki filmu, jego rytmu. Wprowadzono tych dodatkowych bohaterów, pokazano zawiązywanie się jakichś więzi i relacji (wsparcie Azjaty gdy płakał w nocy, rękawiczka tego drugiego chłopaka wyrzucona do rzeki), a to sugerowało, że ich temat zostanie pociągnięty. A potem nagle hop-siup i ich nie ma.

Co do Mary - nie mylę biedy z głupotą, i absolutnie nie twierdzę, że kucharka nie może być błyskotliwa. Równie dobrze mogła być np. byłą nauczycielką, której się w życiu nie ułożyło, i musiała zacząć pracować jako kucharka. Chodzi mi tylko o to, że moje wrażenie po zapoznaniu się z tą postacią, bazujące na tym, co autorzy pokazali w filmie, było takie, że ona jest raczej prostą osobą - i dlatego te inteligenckie wstawki trochę mi zazgrzytały.

Podobnie co do relacji Paula i Mary - nie mam nic przeciwko temu, że mogliby się lubić, albo przynajmniej znać trochę lepiej. Tylko że w filmie nie zostało to pokazane. O ile pamiętam, mamy Paula zachowującego się antypatycznie, od razu na początku widać, że nawet ciasteczek od tej drugiej babki nie chce wziąć, nie ma też ani jednej sceny przed pierwszą rozmową z Mary przed telewizorem, sugerującej, że się znają lepiej, albo lubią. Nie mówię, że nie mogło tak być, mówię tylko, że w filmie tego nie pokazano, i stąd się wzięło moje wrażenie zgrzytu.

Rozumiem. Czasem coś nie zaskoczy. Ja doceniam sposób nakręcenia tego filmu. W stary fajny sposób:)

"Mary wg mnie miała zbyt bystrą gadkę jak na kucharkę" - przepraszam, że to napiszę, ale odnoszę wrażenie, że albo jesteś dość młodym człowiekiem, albo twoje życiowe doświadczenie jest bardzo, bardzo skromne. Życzę ci, by życie zajaśniało przed tobą w całej swojej krasie, by zaskoczyło cię w sposób, jakiego sobie nawet dziś nie wyobrażasz. I wtedy, kto wie, nie napiszesz już więcej takiego głupstwa.

Przepraszam, że to napiszę, ale odnoszę wrażenie, że nie przeczytałeś pozostałych moich komentarzy w tym wątku :) Gdy to zrobisz, to kto wie, być może zaskoczą Cię w sposób, jakiego sobie nawet nie wyobrażasz. I wtedy, kto wie, nie napiszesz już więcej takiego głupstwa ;)