Większość z nich to komedie romantyczne. Tak słodkie, przesłodzone, że aż ociekające lukrem. Są też specyficznie polskie filmy o świętach. Tutaj zwykle do domu rodzinnego przyjeżdża tato stale pracujący w Norwegii. I zamiast ciepłej, rodzinnej atmosfery mamy okropną psychodramę, w której wszyscy napadają na wszystkich z powodu zadawnionych pretensji. Tutaj zaś ani jedno ani drugie. Wprawdzie reżyser podrzuca nam taki trop, iż za chwilę już to młodszy już to starszy mężczyzna zwiąże się z odpowiednią dziewczyną/kobietą. Lecz wkrótce widz dowiaduje się, że nic z tego, bo nie o to w tym filmie chodzi. I bardzo dobrze. Film bez fajerwerków, ale fajerwerki nie są konieczne. Niby nie dzieje się nic szczególnie wielkiego, lecz jak dla mnie to film mógłby trwać dłużej a nie zanudziłby. Paul Giamatti to aktor z najwyższej półki.