SPOILERY, OGROMNE SPOILERY - NIE OGLĄDAŁEŚ/AŚ TO NIE CZYTAJ BO ZEPSUJESZ SOBIE FILM


Przez niemal cały czas trwania filmu toczy się fascynująca gra której widz jest świadkiem. Niestety wszystko w końcówce się załamuje i sypie. Reżyser nie daje nam możliwości własnej interpretacji jego filmu. Bardzo, ale to bardzo się zawiodłem ponieważ liczyłem, że cały film będzie się opierał na grze niedomówień - moim zdaniem w przypadku tego filmu był to jedyny właściwy wybór. Jednak tak jak napisałem, w końcówce nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że postać którą gra Hugo Weaving jest winna.
Pisząc w końcówce nie mam na myśli ostatnich ujęć z Weavingiem na ulicy, mam na myśli wcześniejszą scenę w której Weaving opuszczając komisariat, rzuca spojrzenia w stronę policjantów którzy prowadzili tytułowe przesłuchanie. W zasadzie od tego momentu wszystko jest już jasne. I naprawdę szkoda, wielka szkoda że wszystko w "Przesłuchaniu" zostało jednak dopowiedziane, bo akurat nie powinno.
Nie mniej jednak warto się zainteresować tym tytułem ponieważ fabuła przez niemal cały czas wciaga i trzyma w napięciu (rozczarowanie przychodzi pod koniec). Kolejnym atutem są role Hugo Weavinga i Tony'ego Martina, muzyka i ogólnie klimat filmu. Wprawdzie czuć inspirację "Podejrzanymi" Bryana Singera, ba, te filmy mają sporo wspólnego, ale dla mnie to tylko kolejny plus (co nie zmienia faktu, że "Podejrzani" są oczywiście lepszym obrazem).
"Przesłuchanie" Craiga Monahana to film który mógł, a nawet powinien być lepszy, wystarczyło tylko lekko zmodyfikować scenariusz. Szkoda, że twórcy pod koniec filmu trzymali się koncepcji "kawa na ławę".