to otrzymalibyśmy pewnie dobry short. A tak mamy film raczej męczący i przysadzający.
"Jeden z najmocniejszych filmów argentyńskich ostatnich lat." - wierutna bzdura. Snuff 102 [2007] czy Habitaciones para turistas [2004] są zapewne mocniejsze. W tym filmie nie ma nic "mocnego". Jest za to realizm. Ale mniejsza z tym. Film w sumie nie miał raczej szokować, czy straszyć, to mimo wszystko raczej dramat. Jego siłą miał być zapewne realizm osiągnięty surowością ujęć, dialogów, akcji. Pokazywaniem pozornie nieistotnych scen z życia pary bohaterów i ... kręceniem połowy filmu amatorską kamerą, "z ręki"... podglądacza.
Braku realizmu w tym wszystkim bym się nie doszukiwał, ale mam inne zarzuty, o których pisałem już wcześniej. Oglądanie przez 40 minut życia lekarza i pani kierownik budowy, w większości kręconego z ukrycia przy pomocy byle jakiej kamery, trzymanej byle jak, przez jakiegoś zboczeńca (chodzi o bohatera, nie reżysera :) może i sprawia wrażenie realizmu, ale męczy jak cholera. pod koniec zaczyna się więcej dziać i zdjęcia wracają do normy, ale ujęcia nadal są za długie i film nadal potrafi przynudzać.
Zakończenie pozostawia mnóstwo niedopowiedzeń i pole do popisu wszystkim tym, którzy lubią na filmie ruszyć głową, nie mieć gotowych odpowiedzi, samodzielnie interpretować. Ale jak by się zastanowić to zbyt wiele z tego nie wynika, a widz po tych nużących siedemdziesięciu paru minutach może mieć ochotę na zasłużony odpoczynek, a nie dogłębną analizę tego dzieła. Potwierdza to mała ilość osób zainteresowanych spotkaniem z reżyserem po seansie na WFFie.
Jednak nie jest znowu tak źle, jak by się mogło wydawać. Po pierwsze, sam należę do osób, które po seansie zostały, byłem bowiem bardzo ciekawy kilku kwestii. W trakcie filmu również pomimo zmęczenia bardzo chciałem wiedzieć co będzie dalej, więc przypuszczam iż w domu również bym filmu nie przerwał, tylko brnął aż do finału. film jest jednocześnie nudny i intrygujący. Tak słaby i tak dobry. I jestem przekonany, że jako film krótkometrażowy, ta prosta i nie głupia historia, prezentowała by się znaczeni lepiej, nawet przy zastosowaniu tak odważnych, ryzykownych środków wyrazu.