Dlatego dałem taki tytuł, gdyż nie chcę pisać o filmie jako całości, ale o jego aspekcie
moralnym. Często słyszę opinie "Ale ona zrobiła to z miłości do niego". Ona - to oczywiście
główna bohaterka, postać, której rys "psychologiczny" jest niewiarygodny, on zaś -
domyślacie się - główny bohater, jej mąż, postać z której ust wydostają się słowa:
"Zrób TO" (czyt.: kochaj się z wieloma mężczyznami, teraz, gdy leżę chory, bo inaczej
nie będziesz szczęśliwa). Ona w swej prostocie (czyt.: niewinności) rozumie, że pownna
pozwolić zgwałcić się i zabić, aby on odzyskał zdrowie. Dalej wypełnia skwapliwie swoją
"powinność". Dalej wszystko byłoby dobrze, gdyby na tym film się zakończył.
Ale nie, bo okazuje się, że bohater zdrowieje. Spuszczam z tonu. Po prostu jestem
smutny. Nie ma takich pozytywnych, mądrych i w ostateczności słusznych postaw,
dla których ta mogłaby być metaforą w moim doświadczeniu życiowym (codziennym,
jak i tym zdobytym na uczelniach). Dlatego jestem smutny, bo film, dla mnie, jest
jawnym (czyt.: przemyślanym) oszustwem moralnym. Owszem - prowokacją, ale
i prowokacja ma swoje granice. Jakie? Dobro innych. Tak sądzę.