To nie jest film stricte o miłości. To film o pokonywaniu własnych słabości, mierzeniu się ze swoimi ukrytymi pragnieniami. Główna bohaterka Bess, wychodzi za mąż za Jana - pracownika pracowni wiertniczej. Co do opinii na temat tego, iż to "piękny film o miłości" - nie zgadzam się. Miłość głównej bohaterki była naiwna, szczera - taka jaka jest u dziecka. Co do Jana natomiast, mam wrażenie że jej nie kochał. Wyszedł za kobietę niestabilną emocjonalnie, pozbawioną trzeźwego spojrzenia na świat co wydaje mi się sprytnie wykorzystał. W początkowych scenach faktycznie wyglądało na to, że jest między nimi prawdziwe uczucie jednak po słowach Jana w szpitalu: ,,Tu nie chodzi o ciebie, tu chodzi o mnie" i propozycji jaką złożył Bess, straciłam wszelkie wątpliwości. Jan był wobec żony egoistą, zależało mu jedynie na tym aby spełniała jego chore fantazje a że była kobietą pozbawioną asertywności, skłonna była spełnić każde jego żądanie, jak się później okazało płacąc za to najwyższą cenę. To było jej słabością, nie potrafiła powiedzieć "nie". Bess rozmawiała również z bogiem, jednak z czasem głos znika - dzieje się to po tym, gdy decyduję się wypełniać polecenia męża. Główna bohaterka zostaje wystawiona na próbę. Żyje w wewnętrznym rozdarciu czy wypełniać wolę męża czy żyć dalej, w zgodzie z bogiem oraz własnym sumieniem. Ostatnia scena, w której ciało Bess zostaje wrzucone do wody jest nie tyle rzeczywista, co symboliczna. Bohaterka nie poradziła sobie z próbą przed jaką została wystawiona. Nie "przełamała" tytułowych fal, ona popłynęła razem z nimi.