Niesamowicie zagrany i równie dobrze rozpisany. Pearce jest prześwietny. Hurt zagrał
chyba życiówkę, Huston jest tak pedantycznie doskonały, że gdy jest na ekranie, widać
tylko go, zajmuje calusieńką uwagę. Ray w roli uduchowionego twardziela wypadł
naprawdę super, ciekawa odmiana po Nil by mouth. Jest to najbardziej złożona postać, i
Winstone miał nie lada wyzwanie żeby oddać wszystkie niuanse związane z
zawirowaniami bohatera i tym co mu tam siedzi w tej schorowanej głowie. Od bicia
niewinnych chłopców po płakanie jak małe dziecko. Naprawdę bardzo ciekawa
kreacja, powalił mnie na kolana. A Emily to taka wisienka na torcie :)
Film chłonąłem garściami, a napisy końcowe złamały mi serce. Film jest niesamowity.
Pogodzono bardzo drastyczny realizm i dynamizm z takim poetyckim, powolnym
snuciem. Jest przewidywalny, ale taki miał być. Od początku wiemy co się stanie i jak się
stanie, ale nikt chyba nie spodziewał się takiego tła. Dialogi, gesty, emocje, nawet
mimika! to wszystko jest tak dobrze oddane, że ma się wrażenie, że taki np. Unforgiven,
który jest przecież tym nowym-starym westernem, jest efekciarski i przepakowany.
Do tego przepiękne ujęcia i świetnie wkomponowana muzyka, o której pisali już wszyscy.
W plenerach nietrudno o dobre zdjęcia, tutaj widać jednak nieprzeciętne oko, a muzyka w
niektórych momentach jest niewiarygodna.
Przyczepić mogę się jedynie do "instruktażowego" tekstu Pearce'a do Hurta na koniec w
barze, który zaleciał trochę Schwarzeneggerem, za to obniżam 1 oczko, bo film jest
poskładany tak zręcznie, tak dokładnie (mimo kilku odważnych momentów), że ta 1 fraza
to strasznie szpetna blizna.