Film zmuszający do refleksji, ale w moim przypadku coś poszło nie tak.
Dla mnie to nie jest film o równości, jak zapewne chcieli twórczy, tylko wręcz przeciwnie.
Jules jest kobietą sukcesu, biznesmenem, pracoholikiem, jest załadowana robotą, nie ma czasu dla rodziny, nawet nie ma czasu dla firmy (ciągle się spóźnia), ale jest kobietą, więc jej postawa jest godna naśladowania. Wyobraźmy sobie, że jest facetem. Czy gdyby Jules była facetem to fabuła byłaby taka sam? Wątpię. Dużo jest filmów gdzie facet jest pracoholikiem i oznacza to dramat dla rodziny. Ale tu bohaterem jest kobieta, więc musi być różowo.
Naprawdę nie rozumiem dlaczego Jules nie zatrudniła tego dyrektora, ani dlaczego jej mąż Matt (no, przecież jest świetnym marketingowcem i to chyba on podrzucił zonie pomysł na biznes) nie może pracować w tej firmie i jako małżeństwo nie podzielili by się obowiązkami. No i Jules źle zarządzała swoją firmą, szef, który nie umie delegować uprawnień to zły szef.
Rzadko, który facet chciałby być utrzymywany przez kobietę.
Facet ma w sobie coś z wojownika.