Trudno znaleźć usprawiedliwienie dla De Niro za wzięcie udziału w czymś takim. Dzwon kompletnej pustki wybija każdej minuty. Miałem nadzieję, na jakąś lekką przyjemną komedię a zamiast tego otrzymałem feministyczną papkę z której nie wynika nic oprócz tego, że kino dla kobiet nie wnosi absolutnie nic.Bo w tym filmie zabrakło wszystkiego. Zabrakło scenariusza, zabawnych momentów, choćby grama polotu. Dostajemy korporacyjne obrazki, politycznie poprawnych zniewieściałych mężczyzn (mężczyzn?), bohaterki, które są tak głupie, że nie potrafiłyby poprowadzić warzywniaka (a tutaj firma na kilkaset osób). W zasadzie gdyby ktoś nagrał dzień z życia prawdziwego korporacyjnego biurowca to istnieje duże prawdopodobieństwo, że taki reportaż byłby znacznie bardziej emocjonujący niż ten film. Gniot nad gnioty. Apeluję do redakcji tego portalu o wprowadzenie skali ujemnej. Udział w tym filmie Roberta De Niro to dla mnie jakiś rodzaj fenomenu. Myślę, że do dzisiaj ma koszmary z planu filmowego na którym było tyle kretynek. Sorry, ale tego filmu nie da się inaczej skomentować. A wypruwam sobie tym komentarzem flaki po to aby - gdy znajdzie inny facet, który będzie miał podobne przemyślenia - nie czuł się samotny.