Eleonora przebywa w sanatorium dla nerwowo chorych. Twierdzi ona, że jest córką właścicieli dworu, w którym znajduje się szpital. Nikt, poza starym stróżem, nie wierzy w jej opowieści. Jedna z pielęgniarek, wraz z młodą praktykantką, kradnie paczki żywnościowe przysyłane Eleonorze. Usiłuje także przeciwdziałać budzącej się sympatii prowadzącego sanatorium doktora Majerada do Eleonory.

Dwór w Brochatyczach jest sanatorium dla nerwowo chorych. Prowadzi je doktor Majeran, jego pomocnicą jest tyranizująca chorych, prostacka pielęgniarka Eliza. Jedną z leczonych jest Eleonora, twierdząca, że jest córką przedwojennych właścicieli. Wspomina miniony świat, opowiada o balach, życiu dworu, wojnie i Niemcach niszczących posiadłość. Jedynym, który wierzy w jej opowieści, jest stary stróż Strychacz. Eliza przy pomocy młodej praktykantki zagarnia paczki żywnościowe, przysyłane Eleonorze; próbuje walczyć z sympatią, jaką zaczyna do Eleonory czuć doktor. Poleca Strychaczowi spalić stare papiery, jedyną pozostałość po byłych właścicielach. Do Majerana przyjeżdża z Niemiec psychiatra Jeschonek, proponuje mu wyjazd do kliniki na Zachodzie. Majeran odmawia, wie, że tu jest potrzebny swoim podopiecznym. Podczas przedinspekcyjnej inwentaryzacji zaczyna tańczyć z rozmawiającą z nim Eleonorą. Eliza obserwuje to zza drzwi. Kiedy po paru dniach Eleonora wyjeżdża po ukończonej kuracji, tłumaczy Mjeranowi, że wróci do Brochatycz - tu jest jej jedyny dom, nieważne, czy prawdziwy, czy urojony. Personel żegna ją, mówiąc do niej: jaśnie panienko.
[filmpolski.pl]

Dwór w Brochatyczach po wojnie został siedzibą sanatorium dla nerwowo chorych. Prowadzi je doktor Majeran, jego pomocnicą jest tyranizująca chorych, prostacka pielęgniarka Eliza. Jedną z pacjentek jest Eleonora, utrzymująca, że jest córką przedwojennych właścicieli dworu. Wspomina miniony świat, opowiada o balach, życiu we dworze, wojnie i Niemcach, niszczących posiadłość. Jedynym, który wierzy w jej opowieści, jest stary stróż Strychacz. Eliza, przy pomocy młodej praktykantki, zagarnia paczki żywnościowe, przysyłane Eleonorze; próbuje walczyć z sympatią, jaką zaczyna do Eleonory czuć doktor. Poleca Strychaczowi spalić stare papiery, jedyne, co pozostało po byłych właścicielach. Do Majerana przyjeżdża z Niemiec psychiatra Jeschonek, proponuje mu wyjazd do kliniki na Zachodzie. Majeran odmawia, wie, że jest potrzebny swoim podopiecznym. Podczas przedinspekcyjnej inwentaryzacji zaczyna tańczyć z rozmawiającą z nim Eleonorą. Eliza obserwuje to zza drzwi. Kiedy po paru dniach Eleonora wyjeżdża po ukończonej kuracji, tłumaczy Majeranowi, że wróci do Brochatycz - tu jest jej jedyny dom, nieważne, czy prawdziwy, czy urojony. Personel żegna ją, mówiąc do niej: jaśnie panienko.