Pominę w tej krótkiej wypowiedzi odczucia co do samej fabuły, psychologizmu postaci i scen, niedomówień, nieprzeciętnej i rozsądnie dozowanej muzyki, gry aktorskiej czy scenariusza. To wszystko jest co najmniej wyśmienite i nie wymaga kolejnego komentarza. Ale jeszcze bardziej film mnie zachwycił od strony technicznej. Genialna praca kamery, wiele ujęć z tyłu i z boku, które wyśmienicie oddawały sens poszczególnych scen i się z nimi przenikały (sytuacja w parku, gdy bohater znajduje ciało czy scena, gdy rozbiera dwie młode dziewczyny). Wszystko to sprawiało, że odczytywanie filmu w jakiejkolwiek kategorii dosłowności jest skazane z góry na niepowodzenie. Kamera pokazywała niemal na każdym kroku podwójne dno całej historii, w jakich obliczu stawał bohater. Wiele scen epatuje subtelną wulgarnością (jeśli mogę tak to ująć), "wulgarnością z boku", niedopowiedzianą- to mnie szczególnie zaskoczyło i wciągnęło do uważnego śledzenia wydarzeń; wydarzenia prowokują głównego bohatera to brnięcia dalej w to, co odkrył na zrobionych przez siebie zdjęciach. Prowokują również widza, by podjął próbę odkrycia o co naprawdę chodzi. Co ciekawe, na końcu nie ma żadnej pewnej informacji o co chodziło, a niedopowiedziane zakończenie mocniej wpłynęło na odbiór dzieła. A wszystko w dużej mierze dzięki wspaniałej pracy kamery, nietuzinkowym zdjęciom i muzyce, która mimo że samoistnie praktycznie pozostałaby niezauważona, tak łącząc się komplementarnie z poszczególnymi scenami, sprawiała wrażenie wyśmienitej. Inna kwestia, że w filmie jest sporo ujęć długich, wręcz przeciąganych, które o tyle mnie zaskoczyły, że w ani jednym przypadku nie było najmniejszej choćby szansy (chęci), by powiedzieć: "tu można było obciąć, skrócić". Fenomen! A sama scena gry w tenisa (za dużo nie zdradzę) to geniusz tak realizatorski, jak i wyobraźni samego reżysera. Film przy tym mocno artystyczny, stawiający pytania o wiarygodność sztuki i jej wpływ na percepcję rzeczywistości, zastanawiający się nie tyle nad jej oczywistymi walorami estetycznymi, co bardziej nad jej funkcja poznawczą. Powinien być w top 100, bo to dzieło, moim zdaniem, wielkiego formatu.